Kärlekens ögon
 | |
| Gatunek | dramat, kryminał, romantyczny |
|---|---|
| Rok produkcji | 1922 |
| Data premiery | 2 października 1922 |
| Kraj produkcji | Szwecja |
| Język | plansza tekstowa w języku szwedzkim |
| Czas trwania | 78 minut |
| Reżyseria | John W. Brunius |
| Scenariusz | John W. Brunius |
| Główne role | Gösta Ekman |
| Zdjęcia | Hugo Edlund |
| Produkcja | Filmindustri AB Skandias Filmbyrå |
| Wytwórnia | Svensk Filmindustri |
| Dystrybucja | Filmindustri AB Skandias Filmbyrå |
Kärlekens ögon – szwedzki dramat kryminalno-romantyczny z 1922 w reżyserii Johna W. Bruniusa, będący drugą częścią filmu En lyckoriddare (1921)[1]. Scenariusz autorstwa Bruniusa i Sama Aska[2] został opracowany na podstawie sztuki I blindo Alberta Gnudtzmanna z 1903[3]. W rolach głównych wystąpili Gösta Ekman, Pauline Brunius i Karen Winther. Film nie zachował się do czasów dzisiejszych[2][4].
Zdjęcia do filmu nagrywano w studiu Filmstaden w gminie Solna oraz w Sztokholmie. Premiera Kärlekens ögon miała miejsce 2 października 1922[3]. W filmie w roli statystki wystąpiła Greta Gustafsson[4], choć niektóre źródła podają, że zagrała w nim także jej starsza siostra Alva[2].
Obsada
Opracowano na podstawie materiału źródłowego[3][5]:
- Gösta Ekman – Henry Warden
- Pauline Brunius – Louise Kent
- Karen Winther – Elsie Campbell
- Vilhelm Bryde – Charles Zukor
- Jenny Tschernichin-Larsson – matka Henry’ego
- Carl Browallius – ojciec Henry’ego
- Justus Hagman – ojciec Elsie
- Nils Lundell – kelner
- Knut Lindroth – doktor Allen
- Carl Nissen – doktor Lange
- Alfred Lundberg – sędzia
- William Larsson – adwokat
- Thure Holm – profesor muzyki
- Gerda Ström – pani Kent
- Albert Ståhl – kamerdyner
- Astrid Lindgren – tancerka kabaretowa
- Kai Reiners – tancerz kabaretowy
- Greta Gustafsson – statystka (niewym. w czołówce)
Przypisy
- ↑ Bret 2015 ↓, s. 31.
- ↑ a b c Kärlekens ögon. [dostęp 2022-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-28)]. (ang.).
- ↑ a b c Kärlekens ögon. Svensk Filmdatabas. [dostęp 2022-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-28)]. (szw.).
- ↑ a b Bret 2015 ↓, s. 31, 519.
- ↑ Bret 2015 ↓, s. 519.
Bibliografia
- David Bret: Greta Garbo. Adam Tuz (tłum.). Prószyński i S-ka, 2015. ISBN 978-83-8069-178-0. (pol.).
