Kaplica św. Józefa w Dołżycy

Kaplica
św. Józefa
w Dołżycy
kościół filialny
Ilustracja
Widok ogólny (stan 2020)
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Miejscowość

Dołżyca

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

parafia

św. Józefa w Komańczy

Wezwanie

św. Józefa

Wspomnienie liturgiczne

19 marca

Historia
Data zakończenia budowy

druga połowa XX w.

Położenie na mapie gminy Komańcza
Mapa konturowa gminy Komańcza, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Dołżyca, kaplica drewniana”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Dołżyca, kaplica drewniana”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Dołżyca, kaplica drewniana”
Położenie na mapie powiatu sanockiego
Mapa konturowa powiatu sanockiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Dołżyca, kaplica drewniana”
Ziemia49°19′37,3″N 22°01′04,8″E/49,327028 22,018000
Multimedia w Wikimedia Commons

Kaplica św. Józefa w Dołżycy – drewniana rzymskokatolicka kaplica pw. św. Józefa, urządzona w 1990, znajdująca się w miejscowości Dołżyca.

Po wybudowaniu nowego kościoła filialnego w 2005 kaplica przestała pełnić funkcje kultowe.

Historia

Poprzednia świątynia, jaka istniała w Dołżycy, została rozebrana 1954. Była to wybudowana w 1840 filialna cerkiew greckokatolicka św. Michała Archanioła, z drewnianą dwukondygnacyjną dzwonnicą. Posiadała ikony namalowane przez Antoniego i Michała Bogdańskich. Znajdowała się obok cmentarza[1][2]. Po 1947, po deportacji ludności ukraińskiej, wieś zasiedlono osadnikami z całej Polski. Włączono ich do rzymskokatolickiej parafii Komańczy. Dla zaspokojenia potrzeb religijnych nowych mieszkańców dopiero po przełomie 1989 powstała kaplica w Dołżycy. Urządzono ją w 1990, adaptując do tego celu istniejący drewniany budynek mieszkalny. Służyła wiernym do 2005[2][3].

Budynek konstrukcji zrębowej, nieorientowany. Przykryty jednokalenicowym blaszanym dachem, zwieńczonym niewielkim cebulastym hełmem z krzyżem. Wewnątrz sala o powierzchni 40 m². Wyposażenie współczesne. Na predelli ołtarza wizerunek św. Huberta[3].

  • Elewacja boczna
    Elewacja boczna
  • Otoczenie: cmentarz greckokatolicki
    Otoczenie: cmentarz greckokatolicki
  • Nowy kościół filialny bł. Edmunda Bojanowskiego
    Nowy kościół filialny bł. Edmunda Bojanowskiego

Przypisy

  1. ↑ Krzysztof Zieliński: Leksykon drewnianej architektury sakralnej województwa podkarpackiego. PRO CARPATHIA, Rzeszów 2015, s. 351. ISBN 978-83-61577-68-3.
  2. ↑ a b Witold Grzesik, Tomasz Graczyk, Bartłomiej Wadas: Beskid Niski. Od Komańczy do Wysowej. Sklep Poróżnika, Warszawa 2012, s. 28. ISBN 978-83-7136-087-9.
  3. ↑ a b Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda: Kościoły drewniane Karpat i Podkarpacia. Wydawnictwo Rewasz, Pruszków 2001, s. 203. ISBN 83-85557-88-1.


  • p
  • d
  • e
Drewniane kościoły powiatu sanockiego