Kazimierz Gąsior
 | |||
 Starszy posterunkowy Policji Państwowej | |||
| Data i miejsce urodzenia | 23 marca 1898 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1940 | ||
| Przebieg służby | |||
| Formacja |
| ||
| Główne wojny i bitwy | wojna polsko-bolszewicka | ||
| Odznaczenia | |||
      | |||
| |||
Kazimierz Gąsior (ur. 23 marca 1898 w Zakrzowie, zm. 1940 w Kalininie[1]) – bombardier Wojska Polskiego, starszy posterunkowy Policji Państwowej, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się w Zakrzowie, w ówczesnym powiecie puławskim, w rodzinie Wojciecha i Marianny z Nieróbców. W 1915 został ewakuowany z rodzicami do Rosji. Od 15 marca 1919 roku do 4 lipca 1921 w Wojsku Polskim, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej w składzie 9 pułku artylerii polowej. Od 1 września 1923 w Policji Państwowej, pełnił służbę w województwie wołyńskim. Od 1 lipca 1937 do września 1939 na posterunku w Sarnach.
W 1939 znalazł się w niewoli radzieckiej w obozie NKWD w Ostaszkowie. Zamordowany przez NKWD wiosną 1940 jako jedna z ofiar zbrodni katyńskiej.
5 października 2007 pośmiertnie awansowany na stopień aspiranta Policji Państwowej[2][3][4].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 57 – 28 lutego 1921[5]
- Krzyż Walecznych
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę
- Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r. - 1 stycznia 1986 (pośmiertnie)[6]
Zobacz też
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Kalininie
- Zbrodnia katyńska
Przypisy
- ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 81.
- ↑ Funkcjonariusze Policji – Uroczysty Apel Pamięci 9 listopada 2007 roku, plac marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie polskieradio.pl [dostęp 2012-03-18]
- ↑ Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.
- ↑ LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. katedrapolowa.pl. s. 297. [dostęp 2012-12-12]. (pol.).
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 19 marca 1921 roku, s. 483.
- ↑ Zarządzenie Nr 1/86 Ministra Spraw Wojskowych z 1 stycznia 1986 r. w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r.” Dziennik Ustaw RP Nr 2 z 10 kwietnia 1986 r., s. 30.
Bibliografia
- Kazimierz Banaszek, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Warszawa: Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Zuzanna Gajowniczek, Bernadetta Gronek, Bernard Kayzer: Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Grzegorz Jakubowski (red.). T. 1 A–Ł. Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2005. ISBN 83-89474-06-9.
- Убиты в Калинине, захоронены в Медном. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Ostaszkowskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). T. 1: Биограммы военнопленных А–Л. Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2019. ISBN 978-5-6041921-4-6.
