Kościół Ognissanti w Wenecji

Kościół Ognissanti w Wenecji

Chiesa di Ognissanti (Venezia)

kościół nieczynny
Widok z zewnątrz
Państwo	Włochy
Miejscowość	Wenecja
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	Kościół łaciński
	Patriarchat Wenecji
Wezwanie	Wszystkich Świętych
Historia Data rozpoczęcia budowy 1505 Data zakończenia budowy 1520 Data poświęcenia 1586
Dane świątyni Styl renesansowy Świątynia • materiał bud. • kamień Liczba naw 1 Dzwonnica • typ dzwonnicy kampanila
Położenie na mapie Wenecji Kościół Ognissanti w Wenecji
Położenie na mapie Włoch Kościół Ognissanti w Wenecji
Położenie na mapie Wenecji Euganejskiej Kościół Ognissanti w Wenecji
45°25′52,07″N 12°19′23,88″E/45,431131 12,323300
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Ognissanti (pol. kościół Wszystkich Świętych) – rzymskokatolicki kościół w Wenecji w dzielnicy (sestiere) Dorsoduro). Dedykowany jest Wszystkim Świętym.

W roku 1472 grupa cysterek z klasztoru Santa Margherita na Torcello przeniosła się, ze względu na złe warunki klimatyczne, do jednej ze swych posiadłości, znajdujących się na terenie parafii SS. Gervasio e Protasio w Wenecji i zbudowała tutaj niewielki, drewniany kościół i klasztor pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny i Wszystkich Świętych. Dwa lata później do tej grupy dołączyło 8 innych mniszek, po czym za zgodą patriarchy Maffea Gherardiego nowe zgromadzenie wybrało swoją pierwszą matkę przełożoną, Euphrosynę Berengo. W 1496 roku papież Aleksander VI przyłączył mniszki weneckie do Congregatio Casinensis. Z datków zebranych od wiernych cysterki rozbudowały klasztor, a w 1505 roku rozpoczęły odbudowę kościoła z kamienia^[1]. Budowa została ukończona w 1520 roku, ale kościół konsekrowano dopiero w roku 1586, co było prawdopodobnie spowodowane niedostatkiem, w jakim żyły zakonnice, i wynikającym z niego powolnym tempem prac, często przerywanych^[2]. W międzyczasie przed zgromadzeniem z Ognissanti postawiono zadanie zreformowania innych klasztorów tej reguły, w związku z czym w 1518 roku 14 z nich zostało z woli patriarchy Antonia Contariniego wysłanych do klasztoru SS. Biagio e Cataldo na wyspie Giudecca^[1].

Na mocy dekretu Królestwa Włoch z 8 czerwca 1805 roku, cała wspólnota zakonna została 28 lipca następnego roku skupiona w klasztorze SS. Biagio e Cataldo^[1]. W tym samym roku kompleks kościelno-klasztorny został przez Francuzów zamknięty i ogołocony z dzieł sztuki^[2]. Miejsce cysterek w Ognissanti zajęły siostry kapucynki z Castello, ale i one 12 maja 1810 roku zostały rozwiązane, po czym w 1820 roku przywrócone^[1]. W 1820 roku budynek klasztoru przeznaczono na szkołę dla dziewcząt^[2]. W okresie późniejszym burmistrz Wenecji Giambattista Giustinian założył w kościele dom starców. W klasztorze natomiast ulokowany został szpital. Kościół został odrestaurowywany na potrzeby pacjentów i ich gości i ponownie otwarty^[3].

Bardzo wysoka fasada jest podzielona pionowo na trzy części. W łukowym zwieńczeniu portalu umieszczono tablicę upamiętniającą założenie kościoła w tym miejscu. Z lewej strony kościoła znajduje się kampanila wzniesiona w XVI wieku i zwieńczona barokowym hełmem^[3]. Ma ona 40 m wysokości i posiada dzwony uruchamiane ręcznie^[2].

Wnętrze jest jednonawowe. Apsydę flankują dwiema kaplice z ołtarzami. Charakterystyczny dla kościoła jest obszerny chór zakonny zajmujący prawie połowę jego długości. Sklepienia absydy i obu bocznych kaplic pokrywają freski^[2].

• 
  Wnętrze – widok na ołtarz główny
• 
  Ołtarz główny
• 
  Fresk na sklepieniu prezbiterium
• 
  Fresk na sklepieniu prezbiterium
• 
  Sklepienie nawy