Krótkodziobek
Smicrornis brevirostris[1] | |||
(Gould, 1838) | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ptaki | ||
Podgromada | Neornithes | ||
Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | Smicrornis[2] | ||
Gatunek | krótkodziobek | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
najmniejszej troski | |||
Zasięg występowania | |||
| |||
|
Krótkodziobek[5] (Smicrornis brevirostris) – gatunek bardzo małego ptaka z rodziny buszówkowatych (Acanthizidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Smicrornis[5][6]. Występuje w całej Australii, z wyjątkiem wschodniego centrum i kawałka na północnym zachodzie. Nie jest zagrożony[4].
Podgatunki i zasięg występowania
Wyróżnia się kilka podgatunków S. brevirostris[6][3]:
- krótkodziobek żółtawy (S. brevirostris flavescens) – północna, północno-środkowa Australia
- krótkodziobek brązowawy (S. brevirostris brevirostris) – wschodnia Australia
- S. brevirostris occidentalis – Australia południowo-zachodnia do południowo-środkowej
- S. brevirostris ochrogaster – zachodnio-środkowa Australia
Morfologia
- Wygląd
- O około centymetr mniejszy od mysikrólika. Brak dymorfizmu płciowego. Ma bardzo krótki, stożkowaty dziób. Jasnoszary wierzch ciała z ciemniejszymi, lekko zielonkawymi skrzydłami. Piaskowa pierś, brzuch jaśniejszy z jasnożółtymi bokami. Szare nogi i ciemnoszary ogon.
- Wymiary
- długość ciała: 8 cm
- masa ciała: 5 g
Ekologia i zachowanie
- Biotop
- Suche lasy i skrub.
- Zachowanie
- Żeruje z innymi ptakami w wielogatunkowych stadach, wydaje krótki gwizd. Pożywia się w koronach drzew. Bardzo aktywny. Jest w większości ptakiem osiadłym, ale może od czasu do czasu podejmować krótkie wędrówki.
- Pożywienie
- Głównie owady.
- Lęgi
- Okres lęgowy trwa od lipca do lutego. Buduje kopulaste gniazdo z traw, puchu roślinnego i liści; jest starannie wykonane. U góry jest umieszczony wąski otwór wejściowy. Samica składa 2 lub 3 brązowo plamkowane jaja.
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje krótkodziobka za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten często bywa pospolity. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[4].
Przypisy
- ↑ Smicrornis brevirostris, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Smicrornis, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2012-05-15] (ang.).
- ↑ a b Weebill (Smicrornis brevirostris). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-07)]. (ang.).
- ↑ a b c BirdLife International, Smicrornis brevirostris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2020-2 [dostęp 2020-12-09] (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Acanthizinae Bonaparte, 1854 - buszówki (wersja: 2018-05-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-09].
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Bristlebirds, pardalotes, Australasian warblers. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-09]. (ang.).
Bibliografia
- David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, BirdLife International (mapy wyst.), Phil Benstead i inni: Encyklopedia Ptaki. Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa, 2009 ISBN 978-83-01-15733-3.
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).