Kruszność

Ten artykuł od 2017-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Kruszność – zdolność materiału wybuchowego do niszczenia struktury (kruszenia) otaczającego ośrodka (muru, betonu, metalu, drewna itp.). Przyczyną kruszenia jest fala uderzeniowa o bardzo wysokim ciśnieniu na froncie. Kruszność zależy przede wszystkim od prędkości detonacji materiału wybuchowego tzn. im większa prędkość detonacji, tym większa kruszność.

Do oceny kruszności stosuje się dwie metody: próba Kasta i próba Hessa. Popularniejszy jest test Hessa.

Próba Hessa polega na tym, że na walcu ołowianym kładzie się stalowy krążek, a na nim 50 g testowanego materiału. Po zdetonowaniu badanego materiału mierzy się wielkość odkształcenia walca. Wartość zgniotu ∆H w mm jest miarą kruszności. Im bardziej walec ulegnie zgnieceniu (skróceniu) tym większa kruszność.

Wartości kruszności niektórych materiałów wybuchowych mierzona testem Hessa (w mm):

• pentryt - 24,
• heksogen – 21-24,
• tetryl - 18-20,
• kwas pikrynowy – 16,
• PMW-8 in. plastyk - 16,
• trotyl – 13,
• górnicze materiały wybuchowe – 5 ÷ 10.

• próba Trauzla