Lejkownik pępówkowaty

Lejkownik pępówkowaty

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	Pseudoclitocybaceae
Rodzaj	lejkownik
Gatunek	lejkownik pępówkowaty
Nazwa systematyczna
Pseudoclitocybe obbata (Fr.) Singer Sydowia 15(1-6): 52 (1962) [1961]
Multimedia w Wikimedia Commons

Lejkownik pępówkowaty (Pseudoclitocybe obbata (Fr.) Singer) – gatunek grzybów z rodziny Pseudoclitocybaceae^[1].

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Pseudoclitocybe, Pseudoclitocybaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1838 r. Elias Fries nadając mu nazwę Agaricus obbata. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1961 r. Rolf Singer^[1]. Synonimy^[2]::

• Agaricus obbatus Fr. 1838
• Cantharellula obbata (Fr.) Bousset 1939
• Clitocybe obbata (Fr.) Quél. 1872
• Omphalia obbata (Fr.) Kühner & Romagn. 1953

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.^[3]

Podano występowanie lejkownika pępówkowatego w Ameryce Północnej, niektórych krajach Europy^[4] i w Japonii^[5]. W. Wojewoda w zestawieniu wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski przytacza tylko jedno stanowisko i to przedwojenne (Elbląg 1913). Później nie był już w Polsce notowany. W. Wojewoda sugeruje, że być może jest to gatunek w Polsce wymarły^[3]. W internetowym atlasie grzybów w 2015 i 2016 r. podano jednak dwa zweryfikowane stanowiska tego gatunku. Znajduje się na liście gatunków zagrożonych wartych objęcia ochroną^[6].

Grzyb saprotroficzny. Na stanowiskach w Polsce występował w lasach iglastych w Elblągu^[3], w trawie na obrzeżu Puszczy Knyszyńskiej oraz na Śląsku przy polnej drodze, obok piaszczystych nieużytków zarastających młodą sosną z domieszkami innych drzew^[6].