Leon Plater

Leon Plater
ilustracja
Herb
Plater hrabia II
Rodzina

Platerowie

Data urodzenia

ok. 1836

Data i miejsce śmierci

8 czerwca 1863
Dyneburg

Ojciec

Józef Kazimierz Plater

Matka

Antonina z Pereświt-Sołtanów

Multimedia w Wikimedia Commons

Leon Plater herbu własnego Plater (ur. ok. 1836, zm. 8 czerwca 1863 w Dyneburgu) – hrabia, uczestnik powstania styczniowego. Prawnuk hrabiego Konstantego Ludwika Broel-Platera.

Życiorys

8 czerwca 1863[1] rozstrzelany przy twierdzy dyneburskiej za to, że, jak zaświadczają materiały sądowe tłumaczone przez Studnickiego, pierwszy podniósł sztandar powstania w gub. Witebskiej (...). Uzbroił 5 ludzi (częściowo szlachtę, częściowo służących) i wraz z nimi wziął udział w dniu 25 maja w udanym napadzie na transport broni, po którym jednak został ujęty przez uzbrojone chłopstwo. W przesłuchaniach przypisał sobie całą winę za organizację napadu i kierowanie nim, chroniąc rzeczywistego organizatora i dowódcę, Zygmunta Bujnickiego. Kiedy ten dowiedział się o tym (pozostając na wolności), przesłał przez swoją żonę list do komisji sądowej, w którym przyznawał się do swojej roli. Jego zeznanie nie zostało jednak wzięte pod uwagę, podobnie jak zeznania świadków, zaprzeczających temu, by to hrabia Plater dowodził oddziałem.

Ubranie Leona Platera, w którym prowadzono go na rozstrzelanie, w zbiorach Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie

Zwłoki rozstrzelanego pochowano na miejscu kaźni i zgodnie ze zwyczajem, mogiłę stratowano. Pod osłoną nocy ciało jednak wykopano i przewieziono w inne miejsce. Pomimo listów matki zmarłego, kierowanych nawet i do cesarzowej, ciała syna jej nie wydano i spoczywa ono w miejscu nieznanym.

Przypisy

  1. Imionospis poległych i straconych ofiar powstania roku 1863 i 1864. Lwów: 1865, s. 64.

Bibliografia

  • Franciszka Ramotowska: Plater (Broel-Plater) Leon Joachim Błażej (1836–1863). [w:] Polski Słownik Biograficzny t. XXVI/1981 [on-line]. www.ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2019-05-11].
  • Rok 1863. Wyroki śmierci. Wydane pod redakcją Wacława Studnickiego nakładem i drukiem Ludwika Chomińskiego w Wilnie. Księgarnia Stow. Nauczycielstwa Polskiego. Tow. Wyd. "Ignis", Warszawa, wersja zdigitalizowana w Internecie, s. 82 i 130- takiej wersji.

Linki zewnętrzne

Kontrola autorytatywna (osoba):
  • VIAF: 300210539
  • GND: 1034286846
  • PLWABN: 9810631092005606, 9810631731505606
  • NUKAT: n2012078003