Lucjan Stokowski
 | |||
 major piechoty | |||
| Pełne imię i nazwisko | Lucjan Kazimierz Stokowski | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 1 grudnia 1886 | ||
| Data i miejsce śmierci | 1940 | ||
| Przebieg służby | |||
| Lata służby | 1914–1932, 1939–1940 | ||
| Siły zbrojne |
| ||
| Jednostki | |||
| Stanowiska | dowódca batalionu | ||
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa | ||
| Odznaczenia | |||
      | |||
| |||
Lucjan Kazimierz Stokowski (ur. 1 grudnia 1886 w Zamościu, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Jana i Ksawery z Kozłowskich[1]. Absolwent Szkoły Realnej w Łowiczu. Od 1914 w armii rosyjskiej. W 1917 wstąpił do II Korpusu Polskiego, przydzielony został do 15 pułku strzelców polskich. W 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do 35 pułku piechoty. W jego szeregach walczył na wojnie z bolszewikami[1], a po jej zakończeniu kontynuował zawodową służbę wojskową[2][3][4].
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1069. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. Z dniem 26 lutego 1925 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[6] i przydzielony do 6 batalionu granicznego. W 1927 był dowódcą 4 kompanii granicznej[7], a następnie w sztabie 2 Brygady Ochrony Pogranicza. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 roku i 41. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. W kwietniu tego roku został przeniesiony z KOP do 57 pułku piechoty w Poznaniu na stanowisko oficera sztabowego pułku[9][10]. W lipcu 1929 został przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu[11]. Z dniem 31 grudnia 1932 został przeniesiony w stan spoczynku[12]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[13].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Figuruje na liście straceń, poz. 2948[14]. Od 17 czerwca 2000 roku spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[15]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6718
- Krzyż Niepodległości – 2 maja 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[16]
- Krzyż Walecznych – dwukrotnie[17]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 „Polska Swemu Obrońcy”[1]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
- Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”[18][17]
Zobacz też
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
Przypisy
- ↑ a b c d Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 519.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 122.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 227, 414.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 211, 357.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 55.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 21 lipca 1925 roku, s. 398.
- ↑ Listy płac batalionu granicznego KOP „Iwieniec” w latach 1925–1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 45.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 289.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 71, 182.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 211.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 21 kwietnia 1932 roku, s. 319.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 327, 842.
- ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 273.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 102, poz. 123.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 71.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 211.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
Kontrola autorytatywna (osoba):
