Michał Gradowski

Michał Gradowski (ur. 12 maja 1932 w Warszawie, zm. 18 grudnia 2014) – polski historyk sztuki specjalizujący się w złotnictwie, badacz rzemiosła artystycznego, dokumentalista i konserwator zabytków, muzealnik – organizator wystaw, autor książek i tekstów popularnonaukowych, redaktor i wydawca, działacz kultury.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Leona i Krystyny Gradowskich. Przed wojną rozpoczął edukację w szkole powszechnej. Podczas okupacji niemieckiej uczył się na tajnych kompletach. Przed wybuchem powstania warszawskiego ukończył siódmą klasę szkoły powszechnej[1]. Uczestniczył w powstaniu warszawskim (pseudonim Miś), walczył w II batalionie KB „Sokół”. Został ranny 8 września 1944 r. Po upadku powstania wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną[2].

Po wojnie przez cztery lata przebywał na Pomorzu, gdzie zrobił maturę. W 1950 r. wrócił do Warszawy[1]. W latach 1952–1957 studiował historię sztuki na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Pracował w Muzeum Narodowym w Warszawie, Przedsiębiorstwie Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków (1955–1958), salonie Desy, Państwowym Muzeum Archeologicznym w Warszawie (1960–1966) i Ośrodku Dokumentacji Zabytków (później Krajowym Ośrodku Badań i Dokumentacji Zabytków, obecnie Narodowy Instytut Dziedzictwa) (1966–2003).

Wykładał historię złotnictwa na uniwersytetach Warszawskim i Toruńskim. Współzałożyciel Muzeum Sztuki Złotniczej w Kazimierzu Dolnym, gdzie przez 20 lat pełnił funkcję kustosza. Członek grupy twórczej Muzeum[3]. Przez ponad 50 lat był związany ze Stowarzyszeniem Historyków Sztuki[4].

Był autorem ponad 120 publikacji naukowych (głównie z zakresu złotnictwa) w tym 17 książek oraz słownika złotniczego[3].

Laureat Nagrody Specjalnej Stowarzyszenia Twórców Form Złotniczych za wkład w sztukę złotniczą oraz starania o jej uznanie jako pełnoprawnej dziedziny sztuki[3].

Miał żonę i dwóch synów[5].

Publikacje

  • Technika i technologia w dawnym złotnictwie, Warszawa 1975 (kolejne wydania jako Dawne złotnictwo. Technika i terminologia: 1980 i 1984).
  • Słownik polskiej terminologii wyrobów złotniczych, Warszawa 1976.
  • Znaki na srebrze. Znaki miejskie i państwowe używane na terenie Polski w obecnych jej granicach, Warszawa 1993 (kolejne wydania: 1994, 2001, 2010).

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. a b Archiwum Historii Mówionej - Michał Gradowski [online], www.1944.pl [dostęp 2024-09-05]  (pol.).
  2. Powstańcze Biogramy - Michał Gradowski [online], www.1944.pl [dostęp 2024-09-05]  (pol.).
  3. a b c Biżuteria Artystyczna W Polsce - Galeria Sztuki w Legnicy - Michał Gradowski [online], bizuteriaartystycznawpolsce.legnica.eu [dostęp 2024-09-05]  (pol.).
  4. Michał Gradowski, Warszawa, 20.12.2014 - kondolencje 2 [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2024-09-05] .
  5. Michał Gradowski, Warszawa, 20.12.2014 - kondolencje 1 [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2024-09-05] .
  6. Lista odznaczonych Warszawskim Krzyżem Powstańczym. „Stolica”. Rok XXXVII, Nr 22 (1795), s. 15, 15 sierpnia 1982. Warszawa: Warszawskie Wyd. Prasowe RSW „Prasa-Książka-Ruch”. [dostęp 2024-09-05]. 
  7. Lista laureatów Medalu Zasłużony Kulturze Gloria Artis [online], Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego [dostęp 2024-09-05]  (pol.).

Bibliografia

  • Marek Konopka. Michał Gradowski – mistrz sztuk wszelakich. „Ochrona zabytków”. 68 (2), s. 258–260, 2015. 
  • Bibliografia prac Michała Gradowskiego. W: Całe srebro Rzeczypospolitej Panu Michałowi Gradowskiemu ofiarowane. Red. Jacek Kriegseisen. Warszawa: 2012, s. 19–32.
  • ISNI: 0000000106249470
  • VIAF: 3641399
  • LCCN: n80144285
  • GND: 1142151778
  • BnF: 130085377
  • SUDOC: 057220417
  • NKC: jo2015858717
  • BIBSYS: 98058233
  • PLWABN: 9810659359205606
  • NUKAT: n93120930
  • LIH: LNB:+Vm;=Bj