Miodwa łąkowa
Mellinus arvensis | |||
(Linnaeus, 1758) | |||
samica z upolowaną muchówką | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | stawonogi | ||
Gromada | owady | ||
Podgromada | owady uskrzydlone | ||
Infragromada | nowoskrzydłe | ||
(bez rangi) | Holometabola | ||
Rząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | Apoidea | ||
Rodzina | grzebaczowate | ||
Podrodzina | Mellininae | ||
Rodzaj | Mellinus | ||
Gatunek | miodwa łąkowa | ||
Synonimy | |||
| |||
| |||
|
Miodwa łąkowa (Mellinus arvensis) – gatunek owada z rodziny grzebaczowatych.
Zasięg występowania
Europa, gatunek szeroko rozpowszechniony. Notowany w Andorze, Austrii, Belgii, na Białorusi, w Bułgarii, na Cyprze, w Czechach, Danii, Finlandii, we Francji, w Hiszpanii ( w tym na Balearach), Holandii, Irlandii, Luksemburgu, na Łotwie, w Niemczech, Norwegii, Polsce, Portugalii, na płn. europejskiej części Rosji, w Rumunii, Szwajcarii, Szwecji, na Ukrainie, Węgrzech, w Wielkiej Brytanii, oraz we Włoszech (w tym na Sycylii)[1].
W Polsce występuje licznie w całym kraju[2].
Budowa ciała
Samice osiągają 11-16 mm długości, zaś samce 7-11 mm. Odwłok stosunkowo gruby, gruszkowatego kształtu[2].
Ubarwienie ciała czarno-żółte, błyszczące.U samca pierwsza z żółtych przepasek na odwłoku przerwana w górnej części, u samicy zaś - pełna[2].
Biologia i ekologia
Tryb życia i biotop
Występuje w różnych środowiskach, często na terenach zamieszkanych. Nierzadko bytuje gromadnie, osiadając samotne drzewa czy krzewy. Aktywna od lipca do listopada, jest najpóźniej pojawiającym się krajowym przedstawicielem rodziny grzebaczowatych[2].
Odżywianie
Imago zjadają nektar i spadź. Samice czasami łapią muchówki i ugniatają je, spijając treść wypływającą z ich otworu gębowego. Larwy żywią się sparaliżowanymi, żywymi muchówkami, zwykle z rodzin bzygowatych, muchowatych, i plujkowatych[2].
Rozród
Gniazdowanie odbywa się zwykle gromadnie. Samice rywalizują między sobą, zawłaszczając sobie nawzajem gniazda[2].