Miotacz ognia M2
Ten artykuł dotyczy amerykańskiego miotacza ognia. Zobacz też: M2. |
Miotacz ognia M2 w Virginia War Museum w Newport News | |||
Państwo | Stany Zjednoczone | ||
---|---|---|---|
Rodzaj | Miotacz ognia | ||
Historia | |||
Produkcja | 1944–1978 | ||
Dane techniczne | |||
Masa | |||
broni | 28,1–32,7 kg | ||
Inne | |||
Zasięg skuteczny | 22,9–36,5 m | ||
|
Miotacz ognia M2 (ang. M2 flamethrower) – amerykański plecakowy miotacz ognia z okresu II wojny światowej i wojny koreańskiej będący następcą miotacza M1A1.
Miotacz M2 różnił się od swojego poprzednika nową wzbogaconą cieczą palną oraz nowym systemem zapłonu – wprowadzono system nabojowy, wykorzystując mechanizm działania rewolweru. Pozwalał on na oddanie sześciu strzałów o długości 8–9 sekund każdy, nim trzeba było załadować nowe naboje – był to system bardziej niezawodny niż zapłon elektryczny stosowany w M1A1. Zapas paliwa wynosił 18,2 litrów.
M2 użyto po raz pierwszy w lipcu 1944 na wyspie Guam w trakcie walk o archipelag Marianów pomiędzy Amerykanami i Japończykami. Pomimo skomplikowanej produkcji miotacza M2 (dopiero w marcu 1945 dostarczono oddziałom amerykańskim walczącym we Włoszech pierwsze miotacze) do końca II wojny światowej wyprodukowano 25 tysięcy sztuk.
Źródło
- II wojna światowa – encyklopedia uzbrojenia, Warszawa: Muza, 2000. ISBN 83-7200-646-6.
- p
- d
- e
Pistolety i rewolwery |
|
---|---|
Pistolety maszynowe | |
Karabiny i karabinki |
|
Karabiny maszynowe | |
Strzelby | |
Granatniki przeciwpancerne i granaty ręczne | |
Miotacze ognia |
|