Monitor Polski B

Monitor Polski B
Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej
Monitor Polski B nr 318 z 2011 r.
Częstotliwość	nieregularnie
Państwo	Polska
Adres	Warszawa
Wydawca	Urząd Rady Ministrów, Kancelaria Prezesa Rady Ministrów
Język	polski
Pierwszy numer	20 stycznia 1994
Ostatni numer	31 grudnia 2012

ISSN	1233-4502
OCLC	68734925

Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski B” (Monitor Polski B, M.P. B) – dawny dziennik urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej, wydawany od 20 stycznia 1994 do 31 grudnia 2012 przez Centrum Usług Wspólnych (instytucję gospodarki budżetowej wchodzącą w skład Kancelarii Prezesa Rady Ministrów), w którym były ogłaszane sprawozdania finansowe wymagane przez ustawę o rachunkowości, ogłoszenia i obwieszczenia przedsiębiorców, a także informacje, komunikaty, ogłoszenia i obwieszczenia organów, instytucji i osób.

Zgodnie z art. 64 ustawy o rachunkowości, badaniu przez biegłego rewidenta i ogłaszaniu w „Monitorze Polskim B” podlegały roczne sprawozdania finansowe m.in. banków, zakładów ubezpieczeń, zakładów reasekuracji, spółek akcyjnych, funduszy emerytalnych oraz pozostałych jednostek, które w poprzedzającym roku obrotowym, za który sporządzono sprawozdania finansowe, spełniły co najmniej dwa z następujących warunków^[1]:

średnioroczne zatrudnienie w przeliczeniu na pełne etaty wyniosło co najmniej 50 osób,
suma aktywów bilansu na koniec roku obrotowego stanowiła równowartość w walucie polskiej co najmniej 2 500 000 euro,
przychody netto ze sprzedaży towarów i produktów oraz operacji finansowych za rok obrotowy stanowiły równowartość w walucie polskiej co najmniej 5 000 000 euro.

Zgodnie z art. 70 ustawy o rachunkowości, kierownik jednostki, której sprawozdanie finansowe podlegało obligatoryjnemu badaniu, był obowiązany złożyć do ogłoszenia w „Monitorze Polskim B”, w ciągu 15 dni od dnia ich zatwierdzenia, następujące dokumenty:

wprowadzenie do sprawozdania finansowego stanowiące część informacji dodatkowej;
bilans;
rachunek zysków i strat;
zestawienie zmian w kapitale własnym;
rachunek przepływów pieniężnych za dany rok obrotowy;
a także opinię biegłego rewidenta oraz odpis uchwały bądź postanowienia organu zatwierdzającego o zatwierdzeniu sprawozdania finansowego i podziale zysku lub pokryciu straty.

Wysokość opłat za ogłaszanie obwieszczeń i ogłoszeń w „Monitorze Polskim B” regulowało rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z 3 października 2001^[2]. W 2012 r. opłata wynosiła 792,28 zł brutto za stronę^[3].

Zgodnie z art. 23 ustawy z 16 września 2011 r. o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców^[4] „Monitor Polski B” przestał ukazywać się 1 stycznia 2013, co było konsekwencją zniesienia obowiązku publikowania w nim sprawozdań finansowych przez podmioty, które składają sprawozdania do Krajowego Rejestru Sądowego^[5]. Podmioty, które na podstawie ustawy o rachunkowości mają obowiązek ogłaszania swoich sprawozdań finansowych, a nie muszą obligatoryjnie przekazywać sprawozdań do KRS (m.in. spółki cywilne oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą ), od 1 stycznia 2013 ogłaszają je w Monitorze Sądowym i Gospodarczym.

Zobacz też

Przypisy

↑ Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330, z późn. zm.), isap.sejm.gov.pl
↑ Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 3 października 2001 r. w sprawie wysokości opłat za ogłoszenie obwieszczeń i ogłoszeń w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski B” (Dz. U. z 2001 r. Nr 114, poz. 1216), isap.sejm.gov.pl
↑ Publikacja Sprawozdań Finansowych w Monitorze Polskim B. bip.cuw.gov.pl, 21.01.2011. [dostęp 2012-10-10].
↑ Ustawa z dnia 16 września 2011 r. o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców (Dz. U. z 2011 r. Nr 232, poz. 1378), isap.sejm.gov.pl
↑ Związane z tym koszty (kilka tysięcy złotych) stanowiły dla przedsiębiorców, zwłaszcza dla mniejszych podmiotów, zbyt duże obciążenie finansowe zob. Uzasadnienie do projektu ustawy o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców, druk sejmowy 4461, s. 9, sejm.gov.pl