Nematus melanaspis
Nematus melanaspis | |
Hartig, 1840 | |
Systematyka | |
Domena | eukarionty |
---|---|
Królestwo | zwierzęta |
Typ | stawonogi |
Gromada | owady |
Podgromada | uskrzydlone |
Rząd | |
Rodzina | pilarzowate |
Rodzaj | Nematus |
Gatunek | Nematus melanaspis |
Nematus melanaspis – gatunek błonkówki z rodziny pilarzowatych.
Zasięg występowania
Gatunek szeroko rozpowszechniony w Europie. Notowany w Austrii, Belgii, Bułgarii, Czechach, Danii, Estonii, Finlandii, we Francji, w Holandii, Irlandii, Niemczech, Polsce, Rumunii, na Słowacji, w Szwajcarii, Szwecji, na Węgrzech, Ukrainie, w Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech[1].
Budowa ciała
Gąsienice osiągają do 21 mm długości. Ubarwienie ciała od jasnozielonego po matowozielone, z pomarańczowym pierwszym segmentem tułowia. Wzdłuż grzbietu biegną trzy czarne prążki, zaś wzdłuż boków biegną dwa rzędy czarnych brodawek oraz trzeci tuż nad odnóżami; okolice odbytu czarne. Głowa czarna, świecąca[2].
Imago osiągają 6–8 mm długości. Ubarwienie ciała głównie białawożółte. Głowa brązowawa z ciemnymi plamkami z przodu, grzbiet i górna część odwłoku głównie czarne. Odnóża jasne, tylne nogi częściowo czarne. Czułki krótkie[2].
Biologia i ekologia
Gatunek pospolity, związany z roślinami z rodzaju Topola, spotykany również na wierzbach i brzozach[2].
W ciągu roku występują dwie generacje. Imago pierwszego pokolenia spotyka się w maju i czerwcu, zaś drugiej w lipcu i sierpniu. Jaja składane są na spodniej stronie liścia, wzdłuż głównych żył. Gąsienice spotyka się od czerwca, drugie pokolenie kończy żerowanie jesienią. Żerują one gromadnie, szkieletyzując liście. Przepoczwarzenie następuje w ziemi, w brązowych kokonach[2].
Znaczenie dla człowieka
Uznawany za szkodnika zieleni ozdobnej. W przypadku dużego wystąpienia mogą obniżać atrakcyjność wyglądu oraz żywotność rośliny[2].