Neuromobilizacja

Ten artykuł od 2009-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Neuromobilizacja jest terapią manualną, w której na układ nerwowy działa się bezpośrednio, na struktury tkanek nerwowych, aby usprawnić ich elastyczność. Ta metoda opiera się na zrozumieniu anatomii i fizjologii układu nerwowego oraz zdolności do precyzyjnego manipulowania nerwami w celu przywrócenia prawidłowej funkcji^[1].

Terapia ta ma na celu normalizację procesów nerwowych, a przez to pełniejsze przekazywanie informacji w organizmie i usprawnienie procesów naprawczych. W niektórych przypadkach pozwala ono na natychmiastową poprawę funkcji i szybszą regenerację podrażnionych tkanek nerwowych.

Neuromobilizacja polega na napinaniu lub uruchamianiu nerwów przez odpowiednie kombinacje ustawień i trakcji, przeprowadzane podobnie jak w testach napięciowych.

Neuromobilizacja jest szeroko stosowana w rehabilitacji pacjentów z różnymi zaburzeniami nerwowo-mięśniowymi, takimi jak zespoły cieśni nadgarstka, rwa kulszowa, zapalenie nerwu łokciowego czy uszkodzenia nerwów obwodowych^[2].