Nikołaj Akimow (reżyser)

Zobacz też: Nikołaj Akimow – ujednoznacznienie.

Nikołaj Akimow

Imię i nazwisko	Nikołaj Pawłowicz Akimow
Data i miejsce urodzenia	16 kwietnia 1901 Charków
Data i miejsce śmierci	6 września 1968 Moskwa
Zawód	aktor
Współmałżonek	Jelena Jungier
Odznaczenia

Nikołaj Pawłowicz Akimow (ros. Николай Павлович Акимов; ur. 1901 w Charkowie, zm. 1968 w Moskwie) – radziecki i rosyjski reżyser i scenograf, a także pedagog i publicysta, autor licznych artykułów o teatrze. W roku 1960 uhonorowano go tytułem Ludowego Artysty ZSRR^[1].

Karierę teatralną rozpoczął od pracy scenografa. W roku 1923 nawiązał współpracę z teatrami małych form w Leningradzie, a następnie z Akademickim Teatrem Dramatu im. A.S. Puszkina. Pod koniec lat 20. był już znanym twórcą nowatorskich scenografii (ok. 30 spektakli), a także autorem plakatów teatralnych, grafikiem oraz portrecistą.

Później współpracował także z wieloma innymi teatrami w Moskwie, m.in. z Teatrem Rewolucji, a także z Teatrem im. J.B. Wachtangowa, w którym w 1934 zadebiutował też jako reżyser, wystawiając Hamleta Williama Szekspira. Zajmował się realizowaniem zarówno dramatów klasycznych, jak i sztuk współczesnych. Dokonał wielu udanych inscenizacji komedii J.L. Szwarca (m.in.: Cień, 1940 i 1960; Smok, 1944 i 1962; Zwyczajny cud, 1956), wystawianych w Leningradzkim Teatrze Komedii, gdzie Akimow sprawował w latach 1935-1949 i od 1955 r. kierownictwo artystyczne i z którego uczynił jedną z czołowych scen radzieckich. W latach 1951–1954 był głównym reżyserem Leningradzkiego Teatru im. Lensowietu.

Od 1955 wykładał w Leningradzkim Instytucie Teatralnym (profesor od 1960).

• 1953: Wiosna w Moskwie
• 1952: Szkoła obmowy
• 1947: Kopciuszek
• 1945: Kościej Nieśmiertelny

• Ludowy Artysta RFSRR (1945)
• Ludowy Artysta ZSRR (1960)

• Encyklopedia multimedialna PWN – Teatr i film, 2000.