O-2 (samolot)
 Amatorski samolot sportowy O-2 zbudowany przez Michała Offierskiego | |||
| Dane podstawowe | |||
| Państwo |
| ||
|---|---|---|---|
| Producent | |||
| Konstruktor | Michał Offierski | ||
| Typ | samolot sportowy | ||
| Konstrukcja | dolnopłat o konstrukcji drewnianej | ||
| Załoga | 2 | ||
| Historia | |||
| Data oblotu | 24 października 1928 | ||
| Wycofanie ze służby | 1928 | ||
| Liczba egz. | 1 | ||
| Dane techniczne | |||
| Napęd | Anzani 3A2 | ||
| Moc | 35 KM | ||
| Wymiary | |||
| Rozpiętość | 9,68 m | ||
| Długość | 5,85 m | ||
| Wysokość | 2 m | ||
| Powierzchnia nośna | 13,5 m² | ||
| Profil skrzydła | Bobek-4 (Gö 648) | ||
| Masa | |||
| Własna | 220 kg | ||
| Użyteczna | 170 kg | ||
| Startowa | 390 kg | ||
| Zapas paliwa | 20 l | ||
| Osiągi | |||
| Prędkość maks. | 125 km/h | ||
| Prędkość przelotowa | 105 km/h | ||
| Prędkość minimalna | 58 km/h | ||
| Prędkość wznoszenia | 1,8 m/s | ||
| Pułap | 2300 m | ||
| Zasięg | 200 km | ||
| Długotrwałość lotu | 2 h | ||
| Dane operacyjne | |||
| Użytkownicy | |||
| Polska | |||
| |||
O-2 – amatorski samolot sportowy, konstrukcji Michała Offierskiego.
Historia
Michał Offierski zaprojektował swój samolot będąc pracownikiem Wielkopolskiej Wytwórni Samolotów „Samolot”. W maju 1928 roku przystąpił do jego budowy. Otrzymał wsparcie finansowe ze strony Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej oraz materiałowe ze strony WWS „Samolot”, która sprzedała mu materiały konstrukcyjne po cenach własnych oraz wypożyczyła silnik. Oblot prototypu wykonał Edmund Hołodyński 24 października 1928 roku na lotnisku Ławica[1].
Samolot został zgłoszony do udziału w II Krajowym Konkursie Awionetek, jednak podczas przelotu na miejsce konkursu lądował przymusowo z powodu awarii silnika. Został przewieziony do Poznania. Wymontowano z niego silnik, płatowiec został zdemontowany. Był przechowywany w hangarze, gdzie uległ zniszczeniu[2].
Konstrukcja
Dwumiejscowy samolot sportowy w układzie zastrzałowego dolnopłatu ze stałym podwoziem[3].
Kadłub o konstrukcji podłużnicowej, przekroju czterokątnym, kryty sklejką. Przód kadłuba osłonięty blachą stalową. Kabina załogi odkryta, pierwsze miejsce przeznaczone dla pasażera/ucznia, drugie dla instruktora. Pedały przestawne, fotele dostosowane do spadochronów plecowych.
Płat dwudzielny, jednodźwigarowy, o obrysie prostokątnym, wyparty od góry dwoma parami zastrzałów. Profil płata Bobek-4 (Gö 648) konstrukcji Augusta Bobka-Zdaniewskiego. Lotki kryte sklejką, o napędzie linkowo-popychaczowym[4].
Podwozie stałe, klasyczne z płozą ogonową. Koła podwozia głównego amortyzowane sznurem gumowym.
Usterzenie klasyczne, krzyżowe. Statecznik poziomy dwudzielny, podparty zastrzałami[5].
Silnik gwiazdowy, trójcylindrowy, Anzani 3A2 osadzony na stożkowym łożu z blachy stalowej. Napędzał dwułopatowe śmigło o stałym skoku.
Przypisy
- ↑ Jędrzejewski 2014 ↓, s. 436.
- ↑ Glass 1976 ↓, s. 139-140.
- ↑ Glass 1976 ↓, s. 140.
- ↑ Cynk 1971 ↓, s. 373.
- ↑ Cynk 1971 ↓, s. 377.
Bibliografia
- Jerzy B. Cynk: Polish aircraft 1893-1939. London: Putman & Company, 1971. ISBN 0-370-00085-4. OCLC 831346721.
- Jerzy Jędrzejewski: Polscy piloci doświadczalni. Warszawa: Wydawnictwa Naukowe Instytutu Lotnictwa, 2014. ISBN 978-83-63539-05-4. OCLC 883576680.
- Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1976. OCLC 830596725.
