Okset
| |
| Nazewnictwo | | | | Nomenklatura systematyczna (IUPAC) | 2H-okset | | Inne nazwy i oznaczenia | | okseten, oksacyklobuten | |
| Ogólne informacje |
| Wzór sumaryczny | C3H4O |
| Masa molowa | 56,06 g/mol |
| Identyfikacja |
| Numer CAS | 287-25-2 |
| PubChem | 11970569 |
| |
| InChI | InChI=1S/C3H4O/c1-2-4-3-1/h1-2H,3H2 | | InChIKey | CRYATLIDHPPXDV-UHFFFAOYSA-N | |
| Niebezpieczeństwa | Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów | Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji
według kryteriów GHS są niedostępne. | |
 | Multimedia w Wikimedia Commons | |
Okset, okseten – organiczny związek chemiczny należący do nienasyconych związków heterocyklicznych. Okset zbudowany jest z czteroatomowego pierścienia, w skład którego wchodzą trzy atomy węgla, oraz jeden atom tlenu, który jest w pierścieniu heteroatomem. Okset można traktować jako pochodną cyklobutenu, w którym jeden z atomów węgla zastąpiono atomem tlenu.
Otrzymywanie
2H-Okset można otrzymać poprzez fotochemiczną cyklizację akroleiny[1]:
Reakcje
- Redukując 2H-okset molekularnym wodorem na katalizatorze złożonym z palladu osadzonego na węglu aktywnym otrzymuje się nasycony oksetan[2].
- W temperaturze pokojowej, 2H-okset jest zdolny do samorzutnego otwarcia pierścienia przekształcając się w akroleinę[2].
Przypisy
- ↑ O.O. Kikuchi O.O., A classification of the photochemical electrocyclic reactions of heteroatom conjugated systems, „Tetrahedron Letters”, 22 (9), 1981, s. 859–862, DOI: 10.1016/0040-4039(81)80015-9 (ang.).
- ↑ a b Philip C.P.C. Martino Philip C.P.C., Philip B.P.B. Shevlin Philip B.P.B., Oxetene: synthesis and energetics of electrocyclic ring opening, „Journal of the American Chemical Society”, 102 (16), 1980, s. 5429–5430, DOI: 10.1021/ja00536a069 (ang.).
