Patron (Rzym)

Ten artykuł dotyczy pojęcia starorzymskiego. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Patron (łac. patronus od pater „ojciec”)^[1] – określenie używane w starożytnym Rzymie wobec patrycjusza, sprawującego opiekę nad klientami lub wyzwolonymi niewolnikami. Patron był zobowiązany do opieki nad klientem (Ustawa XII Tablic groziła śmiercią patronowi za zlekceważenie obowiązków), ten zaś – do posłuszeństwa wobec patrona. Status ten był dziedziczny.

Przypisy

↑ Rzym, Słownik ważniejszych pojęć i terminów. W: Maria Jaczynowska, Danuta Musiał, Marek Stępień: Historia Starożytna. Wyd. 2 poprawione i uzupełnione. Warszawa: Wydawnictwo: TRIO, 1999, s. 659. ISBN 83-85660-64-X.