Paziak czarnosterny
Lesbia victoriae[1] | |||
(Bourcier & Mulsant, 1846) | |||
samiec | |||
samica | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ptaki | ||
Podgromada | Neornithes | ||
Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
Rząd | |||
Rodzina | kolibrowate | ||
Podrodzina | paziaki | ||
Plemię | Lesbiini | ||
Rodzaj | Lesbia | ||
Gatunek | paziak czarnosterny | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
najmniejszej troski | |||
Zasięg występowania | |||
| |||
|
Paziak czarnosterny[4] (Lesbia victoriae) – gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych (Trochilidae). Występuje w Ameryce Południowej, w górach Kolumbii, Ekwadoru i Peru. Nie jest zagrożony, choć człowiek zmienił wiele jego środowisk.
Podgatunki i zasięg występowania
Wyróżnia się 3 podgatunki[5][2]:
- Lesbia victoriae victoriae (Bourcier & Mulsant, 1846) – północno-środkowa i południowa Kolumbia, Ekwador
- Lesbia victoriae juliae (Hartert, 1899) – południowy Ekwador, północne i środkowe Peru
- Lesbia victoriae berlepschi (Hellmayr, 1915) – południowo-wschodnie Peru
Morfologia
- Wygląd
- Występuje dymorfizm płciowy. Samiec ma czarny i głęboko wcięty ogon, który może stanowić nawet ¾ długości jego ciała. Ogon samiczek krótszy, ale może stanowić połowę ich długości. Samiec ma brązową głowę w białe plamy, czysto białą plamkę za okiem. Boki ciała zielone, brzuch biały w brązowe plamki, pierś brązowa w białe. Od między nogami do pokryw podogonowych pióra pomarańczowobrązowe. Nogi i sterówki czarne. Samiczka ma biały spód ciała z wyraźnymi, zielonymi plamkami. Skrzydła brązowe, znacznie wystają za nasadę ogona.
- Wymiary
- długość ciała: 15–26 cm
- masa ciała: 5 gramów
Ekologia i zachowanie
- Biotop
- Obrzeża górskich lasów na wysokości 2500–4000 m n.p.m.
- Pożywienie
- Nektar roślin zielnych, ale także nektar kwiatów drzew eukaliptusowych. W locie łapie także owady.
- Lęgi
- Okres lęgowy jest zmienny zależnie od podgatunku, najdłużej trwa okres październik - marzec. Gniazdo ma kształt czarki, zrobione z włókien roślinnych. Na zewnątrz obłożone mchem i porostami, umieszczone pod gałęzią, paprocią lub skałą. W lęgu składa tylko jedno jajo, inkubacja trwa 18–19 dni. Młode pozostają w gnieździe ok. 30 dni – stosunkowo długo jak na ptaka tej wielkości.
- Tryb życia
- Osiadły, lecz obserwuje się przemieszczanie na inne wysokości. Są związane z okresem kwitnienia roślin.
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje paziaka czarnosternego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Trend liczebności populacji jest stabilny[3].
Przypisy
- ↑ Lesbia victoriae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Black-tailed Trainbearer (Lesbia victoriae). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-16)]. (ang.).
- ↑ a b Lesbia victoriae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Lesbiini Reichenbach, 1853 (wersja: 2020-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-23].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hummingbirds. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-23]. (ang.).
Bibliografia
- David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, BirdLife International (mapy wyst.), Phil Benstead i inni: Encyklopedia Ptaki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009. ISBN 978-83-01-15733-3.
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).