Pelophryne
| Pelophryne[1] | |||
| Barbour, 1938[2] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – P. brevipes | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | płazy | ||
| Rząd | |||
| Podrząd | Neobatrachia | ||
| Rodzina | ropuchowate | ||
| Rodzaj | Pelophryne | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
| Pelophryne albotaeniata Barbour, 1938 | |||
| Gatunki | |||
| |||
| |||
| |||
Pelophryne – rodzaj płazów bezogonowych z rodziny ropuchowatych (Bufonidae).
Zasięg występowania
Rodzaj obejmuje gatunki występujące na Filipinach, Borneo, w Malezji i sąsiednim Singapurze; również na wyspie Hajnan należącej do Chin[3].
Systematyka
Etymologia
Pelophryne: gr. πηλος pēlos „glina, błoto”[4]; φρυνη phrunē, φρυνης phrunēs „ropucha”[5].
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące gatunki[3]:
- Pelophryne albotaeniata Barbour, 1938
- Pelophryne api Dring, 1983
- Pelophryne brevipes (Peters, 1867)
- Pelophryne guentheri (Boulenger, 1882)
- Pelophryne ingeri Matsui, 2019
- Pelophryne lighti (Taylor, 1920)
- Pelophryne linanitensis Das, 2008
- Pelophryne misera (Mocquard, 1890)
- Pelophryne murudensis Das, 2008
- Pelophryne penrissenensis Matsui, Nishikawa, Eto & Hossman, 2017
- Pelophryne rhopophilia Inger & Stuebing, 1996
- Pelophryne saravacensis Inger & Stuebing, 2009
- Pelophryne signata (Boulenger, 1895)
Kladogram za Van Bocxlaer et al[6]
| Pelophryne brevipes | |||||||||||||
| |||||||||||||
Status
Gatunki z tego rodzaju są zagrożone wyginięciem, wrażliwe, ale też najmniejszej troski. Niektóre nie zostały ocenione z powodu braku danych[7].
Przypisy
- ↑ Pelophryne, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ T. Barbour. Notes on Nectophryne. „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 51, s. 192, 1938. (ang.).
- ↑ a b D. Frost: Pelophryne Barbour, 1938. [w:] Amphibian Species of the World 6.0, an Online Reference [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2019-12-21]. (ang.).
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 164.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 173.
- ↑ I. Van Bocxlaer & S.D. Biju. Toad radiation reveals into-India dispersal as a source of endemism in the Western Ghats-Sri Lanka biodiversity hotspot. „BMC Evolutionary Biology”. 9, s. 131, 2009. DOI: 10.1186/1471-2148-9-131. (ang.).
- ↑ AmphibiaWeb. [dostęp 2009-07-07]. (ang.).
Bibliografia
- Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1-256, OCLC 637083062 (ang.).
