Perfluoroheptan

Perfluoroheptan
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
heksadekafluoroheptan
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C7F16

Inne wzory

CF
3
(CF
2
)
5
CF
3

Masa molowa

388,05 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

335-57-9

PubChem

9553

SMILES
C(C(C(C(F)(F)F)(F)F)(F)F)(C(C(C(F)(F)F)(F)F)(F)F)(F)F
InChI
InChI=1S/C7F16/c8-1(9,2(10,11)4(14,15)6(18,19)20)3(12,13)5(16,17)7(21,22)23
InChIKey
LGUZHRODIJCVOC-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
Gęstość
1,745 g/cm³[2]; ciecz
Rozpuszczalność w wodzie
1,3 μg/l[3]
w innych rozpuszczalnikach
bardzo dobrze rozpuszczalny w acetonie, eterze, etanolu i chloroformie[1]
Temperatura topnienia

−51,2 °C[1]

Temperatura wrzenia

82,5 °C[1]

Niebezpieczeństwa
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2015-12-08]
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Na podstawie podanej karty charakterystyki
Wykrzyknik
Uwaga
Zwroty H

H315, H319, H335

Zwroty P

P261, P305+P351+P338

Europejskie oznakowanie substancji
oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
Na podstawie podanej karty charakterystyki
Klasyfikacja nieznana
Zwroty R

R36/37/38

Zwroty S

S26, S36

Numer RTECS

MJ0875000

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Perfluoroheptan, heksadekafluoroheptan, C
7
F
16
organiczny związek chemiczny z grupy perfluorowęglowodorów, pochodna heptanu całkowicie podstawiona atomami fluoru. Jest zarówno hydrofobowy (nierozpuszczalny w wodzie), jak i lipofobowy (nierozpuszczalny w tłuszczach). Z tego względu stosowany jest w jednej z metod odkwaszania papieru przy konserwacji zabytków (np. książek bądź obrazów wykonanych na papierze), w której stanowi nośnik dla drobnoziarnistego tlenku magnezu[4][5].

Przypisy

  1. a b c CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R.D.R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 3-420, ISBN 978-0-8493-0488-0  (ang.).
  2. Hexadecafluoroheptane (nr 374369) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2015-12-08]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  3. CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R.D.R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 8-109, ISBN 978-0-8493-0488-0  (ang.).
  4. Henk J. Porck: Mass Deacidification: An Update on Possibilities and Limitations. Washington D.C.: Commission on Preservation and Access, 1996, s. 16. ISBN 1-887334-52-1. [dostęp 2015-12-09]. (ang.).
  5. Władysław Sobucki, Grażyna Macander-Majkowska, Joanna Kurkowska, Katarzyna Królikowska-Pataraja. Odkwaszanie akwarel i pasteli. „Ochrona Zabytków”. 66 (1–4), s. 113–120, 2013. [dostęp 2015-12-09].