Pieśń wymarszu
Tekst Pieśni Wymarszu drukowany bez daty z 1794 roku. | |
Państwo | I Cesarstwo Francuskie |
---|---|
Tytuł alternatywny | Hymne à la liberté |
Tekst | Marie Joseph Chénier, 1794 |
Muzyka | Étienne Méhul, 1804 |
Lata obowiązywania | od 1804 do 6 kwietnia 1814 i 100 dni w 1815 |
Pieśń Wymarszu |
Pieśń wymarszu (fr. Le Chant du Départ) – pieśń powstała w 1794, w czasach rewolucji francuskiej jako hymn żołnierzy republikańskich wyruszających na front. Autorem jej melodii jest Étienne Nicolas Méhul, słowa napisał Marie-Joseph Chénier. W czasach I Cesarstwa pieśń była hymnem narodowym Francji. Popularność jako pieśń wojskowa odzyskała przed I wojną światową, kiedy ponownie była śpiewana przez żołnierzy udających się na front.
Historia powstania
Powstanie Pieśni wymarszu było związane z szerzej zakrojoną kampanią Komitetu Ocalenia Publicznego na rzecz promowania postawy patriotycznej w społeczeństwie i zachęcania Francuzów do zaciągania się do wojska lub czynnego wspierania armii w inny sposób. Została zaprezentowana w Komitecie Ocalenia Publicznego 14 lipca 1794 i uzyskała pozytywną opinię Maksymiliana Robespierre'a, który uznał ją za znakomity przykład poezji republikańskiej, jednak zmienił tytuł (Pieśń wymarszu zamiast Hymn do wolności). Natychmiast po uzyskaniu akceptacji rządu pieśń została wykonana w czasie oficjalnych obchodów rocznicy zburzenia Bastylii, a następnie wydrukowana w 18 tys. egzemplarzy w celu dystrybucji we wszystkich armiach Republiki Francuskiej. Zyskała ogromną popularność, żołnierze nazywali utwór bratem Marsylianki.
Dalsza obecność w historii Francji
W czasach I Cesarstwa Pieśń wymarszu, jako mniej agresywna w wymowie niż Marsylianka, została wybrana przez Napoleona Bonapartego nowym hymnem państwowym. Pieśń śpiewali żołnierze francuscy z czasów I i II wojny światowej. W 1974 w swojej kampanii przed wyborami prezydenckimi wykorzystał ją Valéry Giscard d’Estaing.
Treść i forma pieśni
W założeniach autorów Pieśń wymarszu miała być żywym obrazem muzycznym, co wiązało się z tradycją świąt rewolucyjnych. Każda z siedmiu zwrotek utworu ma innego narratora i odwołuje się do innych odbiorców:
- pierwsza jest apelem deputowanego Konwentu Narodowego do żołnierzy,
- drugą śpiewa matka wysyłająca swoich synów na front,
- trzecią śpiewają ojcowie żołnierzy,
- w czwartej dziecko śpiewa o bohaterskich czynach nieletnich ochotników Josepha Bary i Josepha Viali,
- piątą śpiewają żony żołnierzy,
- szóstą - młode dziewczęta,
- siódmą i refren wykonują sami żołnierze, deklarując swoje oddanie ojczyźnie.
Tekst i tłumaczenie
Un député du Peuple | Poseł narodu |
La victoire en chantant | Pieśń zwycięstwa |
Chant des guerriers (Refrain) | Pieśń wojowników (Refren) |
La République nous appelle | Republika nas wzywa |
Une mère de famille | Matka rodziny |
De nos yeux maternels ne craignez pas les larmes : | Nie bój się, że nasze matczyne oczy będą płakać |
Deux vieillards | Dwaj starcy |
Que le fer paternel arme la main des braves ; | Niech ich ojców miecz znajdzie się w rękach dzielnych, |
Un enfant | Dziecko |
De Barra, de Viala le sort nous fait envie ; | Los Bary i Viali przepełnia nas zazdrością |
Une épouse | Żona |
Partez, vaillants époux ; les combats sont vos fêtes ; | Opuszczający dzielni mężowie! Bitwy są waszymi świętami |
Une jeune fille | Młoda dziewczyna |
Et nous, sœurs des héros, nous qui de l'hyménée | My jesteśmy siostrami bohaterów, my które Hymen łączy słodkimi więzami małżeństwa |
Trois guerriers | Trzej Wojownicy |
Sur le fer devant Dieu, nous jurons à nos pères, | Na żelazo, przed Bogiem, przysięgamy naszym ojcom |
Bibliografia
- Jean-François Domine, Le chant du départ de Marie-Joseph Chénier et Etienne Méhul