Pineapple Army

Pineapple Army
jap. パイナップルARMY
(Painappuru āmī)
Gatunekakcja[1]
Manga
AutorKazuya Kudō
ArtystaNaoki Urasawa
WydawcaShōgakukan
Odbiorcyseinen
Drukowana wBig Comic Original
Wydawana19851988
Liczba tomów8

Pineapple Army (jap. パイナップルARMY Painappuru āmī) – manga napisana przez Kazuyę Kudō i zilustrowana przez Naokiego Urasawę, publikowana na łamach magazynu „Big Comic Original” wydawnictwa Shōgakukan w latach 1985–1988.

Fabuła

Seria opowiada o Jedzie Goshim, byłym żołnierzu piechoty morskiej Stanów Zjednoczonych, który służył na wojnie w Wietnamie. Po opuszczeniu piechoty morskiej walczył na całym świecie jako najemnik, zanim przeszedł na emeryturę w 1979 roku. Obecnie mieszka w Nowym Jorku i zarabia na życie szkoląc innych w walce. Goshi nie dyskryminuje osób, które trenuje, niezależnie od tego, czy są to bengalscy milicjanci, pracownicy biurowi, czy cztery małe dziewczynki.

Produkcja

Manga Pineapple Army została napisana przez Kazuyę Kudō i zilustrowana przez Naokiego Urasawę. Pomysł na fabułę wymyślił Takashi Nagasaki, ale Urasawa starał się dodać humor, ponieważ uznał ją za „trudną”[2]. Początkowo historia rozgrywa się w Nowym Jorku, ale ponieważ redaktor uważał, że grupą docelową magazynu są mężczyźni, w pewnym momencie akcja przenosi się do Europy[3].

Publikacja serii

Seria była wydawana w magazynie „Big Comic Original” w latach 1985–1988[4]. Jest to pierwsze duże dzieło Urasawy, obok innej mangi, którą rysował w tym samym czasie, Yawara!. Poszczególne rozdziały zostały zebrane w 8 tankōbonach, wydawanych od 29 marca 1986 do 30 lipca 1988 nakładem wydawnictwa Shōgakukan[5][6]. Sześciotomowe wydanie bunkoban zostało opublikowane między 17 listopada 1995 a 16 marca 1996[7][8].

NrData wydania (język japoński)ISBN (język japoński)
129 marca 1986[5]ISBN 4-09-181081-0
230 kwietnia 1986[9]ISBN 4-09-181082-9
330 października 1986[10]ISBN 4-09-181083-7
428 lutego 1987[11]ISBN 4-09-181084-5
530 maja 1987[12]ISBN 4-09-181085-3
630 września 1987[13]ISBN 4-09-181086-1
730 maja 1988[14]ISBN 4-09-181087-X
830 lipca 1988[6]ISBN 4-09-181088-8

Odbiór

Krytyk mangi Jason Thompson stwierdził, że Pineapple Army odniosło umiarkowany sukces w Japonii, ale zawiodło w Ameryce. Spekulował, że decyzja Viz Media o zamówieniu nowych okładek, wykonanych przez nieznanego artystę w „stylu Dave’a McKeana” mogła wprowadzać w błąd, gdy czytelnik otwierał mangę i widział małe dziewczynki rzucające granatami ręcznymi[1]. W 2012 roku Thompson powiedział, że Pineapple Army to jego najmniej ulubione dzieło Urasawy dostępne w języku angielskim. Chociaż kreska jest dobra, uważał, że artysta nie wykształcił jeszcze własnego stylu i wykazywał zbyt duży wpływ Katsuhiro Ōtomo. Thompson w dużej mierze porównał komiks do Golgo 13 (przy którym pracował wcześniej Kudō) ze względu na samodzielne historie o najemnikach, ale stwierdził, że rozdziały są znacznie krótsze i przez to sprawiają wrażenie pośpiesznych[1].

Przypisy

  1. a b c JasonJ. Thompson JasonJ., Jason Thompson's House of 1000 Manga - Pineapple Army [online], Anime News Network, 29 marca 2012 [dostęp 2024-09-01]  (ang.).
  2. RebeccaR. Silverman RebeccaR., Interview: Naoki Urasawa [online], Anime News Network, 20 sierpnia 2012 [dostęp 2024-09-01]  (ang.).
  3. CaylaC. Coats CaylaC., INTERVIEW: All You Need is a White Piece of Paper and Pen: A Conversation with Monster and 20th Century Boys Creator Naoki Urasawa [online], Crunchyroll, 6 lutego 2019 [dostęp 2024-09-01]  (ang.).
  4. Timothy BlakeT.B. Donohoo Timothy BlakeT.B., Ranking the Best Naoki Urasawa Works (That Aren't Monster) [online], CBR, 22 maja 2020 [dostęp 2024-09-01]  (ang.).
  5. a b パイナップルARMY / 1 / 五人の軍隊 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-08-31] [zarchiwizowane z adresu 2004-11-19]  (jap.).
  6. a b パイナップルARMY / 8 / 最後の切り札 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-08-31] [zarchiwizowane z adresu 2005-02-07]  (jap.).
  7. パイナップルARMY〔小学館文庫〕 1 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-09-01]  (jap.).
  8. パイナップルARMY〔小学館文庫〕 6 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-09-01]  (jap.).
  9. パイナップルARMY / 2 / 白の追跡者 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-08-31] [zarchiwizowane z adresu 2004-11-19]  (jap.).
  10. パイナップルARMY / 3 / 1979年の栄光 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-08-31] [zarchiwizowane z adresu 2005-02-07]  (jap.).
  11. パイナップルARMY / 4 / ザルネンの感謝祭 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-08-31] [zarchiwizowane z adresu 2005-02-07]  (jap.).
  12. パイナップルARMY / 5 / 戦場に咲く花 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-08-31] [zarchiwizowane z adresu 2005-02-07]  (jap.).
  13. パイナップルARMY / 6 / 湖上の男 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-08-31] [zarchiwizowane z adresu 2005-02-07]  (jap.).
  14. パイナップルARMY / 7 / キング オブ ザ・ロード [online], Shōgakukan [dostęp 2024-08-31] [zarchiwizowane z adresu 2005-02-07]  (jap.).

Linki zewnętrzne

  • p
  • d
  • e
Twórczość Naokiego Urasawy
1980–89
  • Pineapple Army (1985–1988)
  • Yawara! (1986–1993)
  • Master Keaton (1988–1994)
1990–99
2000–09
2010–19
  • Master Keaton Remaster (2012–2014)
  • Mujirushi (2017–2018)
  • Asadora! (2018–obecnie)
  • Kushami Urasawa Naoki tanpenshū (2019)