Pokropka
Halyzia | |||
Mulsant, 1846 | |||
Owad dorosły pokropki wysączki | |||
Larwa pokropki wysączki | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | stawonogi | ||
Gromada | owady | ||
Rząd | chrząszcze | ||
Rodzina | biedronkowate | ||
Podrodzina | Coccinellinae | ||
Plemię | Coccinellini | ||
Rodzaj | pokropka | ||
| |||
|
Pokropka[1] (Halyzia) – rodzaj chrząszczy z rodziny biedronkowatych.
Chrząszcze o lekko przypłaszczonym, owalnym w zarysie ciele, z wierzchu, włącznie z oczami, nagim, nieowłosionym[2][3]. Długość czułków jest większa niż głowy[2]. Oczy są mniejsze niż u podobnego Macroilleis[3]. Narządy gębowe mają na każdej żuwaczce dwa zęby, z których dolny jest zaopatrzony w kilka mniejszych ząbków[2]. Głaszczki szczękowe mają ostatni z członów słabo rozszerzony. Przedplecze jest poprzeczne, słabo wypukłe[3], najszersze w pobliżu podstawy, w tylnych kątach zaokrąglone, nie przylega ściśle do nasady pokryw. Epipleury pokryw są równej szerokości, tylko nieco ku wierzchołkowi zwężone i tam ścięte[2]. Przedpiersie ma kształt litery T[3]. Śródpiersie ma przednią krawędź obrzeżoną na całej długości[2]. Pierwszy z widocznych sternitów odwłoka jest stosunkowo krótki, nieco tylko dłuższy od kolejnego[3] i ma bardzo słabo zaznaczone, ćwierćkoliste linie udowe[2]. Genitalia samca cechują się obecnością flagellum na szczycie syfonu[3].
Zarówno owady dorosłe jak i ich larwy są mykofagami. Ich pokarmem są różne drobne grzyby np. z rzędu mączniakowców[2]. Jedyny gatunek występujący w Polsce, pokropka wysączka, żeruje na Podosphaera mors-uvae i Phyllactinia suffulta[4].
Takson ten wprowadził w 1846 roku Étienne Mulsant[5]. Do rodzaju tego należą gatunki[6][3]:
- Halyzia dejavu Poorani & Booth, 2006
- Halyzia feae Gorham, 1895
- Halyzia ichiyanagii Kitano, 2019
- Halyzia nepalensis Canepari, 2003
- Halyzia sanscrita Mulsant, 1853
- Halyzia sedecimguttata (Linnaeus, 1758) – pokropka wysączka
- Halyzia straminea (Hope in Gray, 1831)
- Halyzia tschitscherini Semenow, 1895
Przypisy
- ↑ Włodzimierz Dzieduszycki, Maryan Łomnicki: Muzeum imienia Dzieduszyckich we Lwowie. Lwów: Pierwsza Związkowa Drukarnia we Lwowie, 1886.
- ↑ a b c d e f g Ryszard Bielawski: Klucze Do Oznaczania Owadów Polski: cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera: z. 76 Biedronki - Coccinellidae. Warszawa: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1959, s. 26-28, 80-84.
- ↑ a b c d e f g Takanobu Kitano. Taxonomical notes and descriptions of Japanese Halyziini (Coleoptera: Coccinellidae). „Studies and Reports Taxonomical Series”. 15 (2), s. 371-382, 2019.
- ↑ B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Cucujoidea, część 2. „Katalog Fauny Polski”. 23 (13), 1986.
- ↑ E. Mulsant: Securipalpes. Histoire Naturelle des Coleopteres de France. Vol. 4. Paris: 1846.
- ↑ genus Halyzia Mulsant, 1846. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2020-06-12].