Potencjał osmotyczny

Potencjał osmotyczny, Ψπ – ciśnienie jakie trzeba przyłożyć, aby zapobiec osmotycznemu przepływowi wody przez błonę półprzepuszczalną. Wartość potencjału osmotycznego dla roztworu związków niedysocjujących może być wyliczona na podstawie wzoru[1]:

Ψ π = n R T V , {\displaystyle \Psi _{\pi }={\frac {nRT}{V}},}

gdzie:

n {\displaystyle n} – liczba moli,
R {\displaystyle R} stała gazowa,
T {\displaystyle T} – temperatura w kelvinach,
V {\displaystyle V} – objętość roztworu,

Dla roztworu związków dysocjujących wzór ma postać[1]:

Ψ π = n R T i V , {\displaystyle \Psi _{\pi }={\frac {nRTi}{V}},}

gdzie:

i {\displaystyle i} stała dysocjacji.

Liczbowo potencjał osmotyczny jest taki sam jak ciśnienie osmotyczne, ma jednak odwrotny znak[2]. W roztworach rozdzielonych błoną półprzepuszczalną woda przemieszcza się z roztworu o niższym stężeniu do roztworu o wyższym stężeniu. Przemieszczaniu temu można zapobiec, zwiększając ciśnienie po stronie roztworu o wyższym stężeniu. Ciśnienie z jaką zasysana jest woda, jest określane jako siła ssąca i jest tożsama z potencjałem osmotycznym[1].

Przypisy

  1. a b c red. Kozłowska Monika: Fizjologia roślin. Od teorii do nauk stosowanych. Poznań: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2007, s. 118–120. ISBN 978-83-09-01023-4.
  2. Kacperska Alina: Gospodarka wodna. W: Fizjologia roślin (red. Kopcewicz Jan, Lewak Stanisław). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 192–227. ISBN 83-01-13753-3.