Pseudowigorczyk lucernowiec
Rophitoides canus | |||
Eversmann, 1852 | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | stawonogi | ||
Gromada | owady | ||
Rząd | |||
Podrząd | trzonkówki | ||
Nadrodzina | Apoidea | ||
Rodzina | smuklikowate | ||
Gatunek | pseudowigorczyk lucernowiec | ||
Synonimy | |||
|
Pseudowigorczyk lucernowiec[1] (Rophitoides canus[2]) – gatunek pszczół z rodziny smuklikowatych, zaliczany do pszczół samotnic[1]. Występuje w Europie i Azji, od Francji na zachodzie po Mongolię i Chiny na wschodzie[3].
Jedyny polski przedstawiciel rodzaju Rophitoides. Od blisko spokrewnionych i podobnych wigorczyków (Rophites), do których czasami jest zaliczany[4], różni się brakiem kolców z przodu głowy u samic oraz kształtem szóstego sternitu u samców[1]. Nazwa łacińska rodzaju Rophitoides oznacza „podobny do Rophites”[2], epitet gatunkowy canus natomiast – „szary, siwy”, co nawiązuje do koloru owłosienia[2].
Gatunek gnieździ się w ziemi, często tworząc duże agregacje gniazd[1]. Główny tunel ma 3-3,5 mm średnicy i schodzi pionowo w dół, ma odchodzące od niego boczne korytarze[5]. Na ich końcu znajdują się komórki gniazdowe, ułożone pojedynczo lub po kilka w grupie[5]. Po ukończeniu budowy komórek samica zasypuje prowadzący do niej boczny korytarz[5]. Komórki gniazdowe są ułożone długą osią w poziomie i mogą znajdować się między 8 a 30 cm pod ziemią[5]. Larwy przędą kokon, ich ciało wewnątrz kokonu jest pokryte błyszczącą substancją, prawdopodobnie mającą zapobiegać utracie wody[5].
Specjalista pokarmowy, samice zbierają pyłek z roślin motylkowych, głównie lucerny[1][2]. Dorosłe osobniki latają w od czerwca do sierpnia[2].
Przypisy
- ↑ a b c d e WaldemarW. Celary WaldemarW., Pszczoły dziko żyjące (Hymenoptera: Appoidea: Apiformes)- klucz do rozpoznawania rodzin i rodzajów pszczół wraz z ich charakterystyką, Zespół Parków Krajobrazowych Województwa Małopolskiego, 2015, ISBN 978-83-63113-15-5, OCLC 1228833346 [dostęp 2022-03-31] .
- ↑ a b c d e ErwinE. Scheuchl ErwinE., WolfgangW. Willner WolfgangW., Taschenlexikon der Wildbienen Mitteleuropas : alle Arten im Porträt, ISBN 978-3-494-01653-5, OCLC 1090644000 [dostęp 2022-03-31] .
- ↑ Ze-QingZ.Q. Niu Ze-QingZ.Q., Yan-RuY.R. Wu Yan-RuY.R., Da-WeiD.W. Huang Da-WeiD.W., A Taxonomic Study on the Four Genera of the Subfamily Rophitinae from China (Hymenoptera: Halictidae, „The Raffles Bulletin of Zoology”, 53 (1), 2005, s. 47-58 .
- ↑ Rophites canus ← Mapa Bioróżnorodności: Taksony: Ogólnie [online], baza.biomap.pl [dostęp 2022-03-31] .
- ↑ a b c d e Jerome G.J.G. Rozen Jerome G.J.G., Hikme T.H.T. ÖZbek Hikme T.H.T., Immatures of Rophitine Bees, with Notes on their Nesting Biology (Hymenoptera: Apoidea: Halictidae), „American Museum Novitates”, 2008 (3609), 2008, s. 1–35, DOI: 10.1206/0003-0082(2008)3609[1:IORBWN]2.0.CO;2, ISSN 0003-0082 [dostęp 2022-03-31] .