Rafał Urzędowski

Rafał Urzędowski
Ilustracja
podpułkownik audytor podpułkownik audytor
Data i miejsce urodzenia

24 października 1891
Husiatyn

Data i miejsce śmierci

1940
USRR, ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

do 1940

Siły zbrojne

Cesarsko-królewska Obrona Krajowa
Wojsko Polskie

Jednostki

Pułk Strzelców Nr 36
Wojskowa Prokuratura Okręgowa Nr VI
Wojskowy Sąd Okręgowy Nr VI

Stanowiska

prokurator

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Waleczności (Austro-Węgry)
Symboliczna płyta nagrobna na cmentarzu w Głogowie Małopolskim

Rafał Ludwik Urzędowski[1] (ur. 24 października 1891 w Husiatynie, zm. 1940 w ZSRR) – podpułkownik audytor Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Rafał Ludwik Urzędowski urodził się 24 października 1891 w Husiatynie, woj. tarnopolskim, w rodzinie Hieronima i Heleny z Kaczorowskich[2]. Początkowo uczęszczał do gimnazjum w Brzeżanach. W 1909 zdał egzamin dojrzałości z odznaczeniem w C.K. IV Gimnazjum we Lwowie[3][4]. W latach 1909–1913 studiował prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W latach 1913–1914 był czynnym członkiem Brzeżańskiej Sokolej Drużyny Polowej.

1 sierpnia 1914 został wcielony do armii austriackiej do 19 pułku piechoty obrony krajowej. Podczas I wojny światowej w rezerwie piechoty C. K. Obrony Krajowej został mianowany kadetem[5], aspirantem oficerskim w rezerwie z dniem 1 maja 1915[6], a potem awansowany na stopień chorążego z dniem 1 maja 1915[7]. Do 1918 był przydzielony do pułku strzelców nr 36[6][8], od 1 stycznia 1916 w stopniu podporucznika rezerwy[2].

Po zakończeniu wojny i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Brał udział w walkach podczas wojny polsko-bolszewickiej. W korpusie oficerów sądowych został awansowany na stopień kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[9], a potem na stopień majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927[10]. W latach 20. służył w Prokuraturze przy Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr VI we Lwowie[11][12][10]. Według stanu z 1932 służył w Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr VI[13]. 9 kwietnia 1934 Prezydent RP mianował go prokuratorem przy wojskowych sądach okręgowych, a minister spraw wojskowych przeniósł z WSO Nr VI do Prokuratury przy Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr VI na stanowisko prokuratora[14]. 27 czerwca 1935 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 5. lokatą w korpusie oficerów sądowych[15]. W międzyczasie uzyskał tytuł magistra praw na Uniwersytecie Jagiellońskim[16]. We Lwowie zamieszkiwał przy ulicy Dembińskiego 2[17]. W 1939 był prokuratorem Wojskowej Prokuratury Okręgowej Nr 6 we Lwowie[18]. W dzień wybuchu II wojny światowej tj. 1 września 1939 został szefem Wojskowego Sądu Okręgowego Nr 6. Służbę na tym stanowisku pełnił do 22 września 1939, do czasu zakończenia obrony Lwowa[19].

Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD. W 1940 został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 72/1-21 oznaczony numerem 3003)[20]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Był żonaty z Wilhelminą Gerberowną, z którą miał córkę.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Obrony Krajowej był określany w języku niemieckim jako „Rafael Urzedowski”.
  2. ↑ a b Sylwetyki prokuratorów poległych w czasie II wojny światowej: Ppłk Rafał Ludwik URZĘDOWSKI/
  3. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. IV. Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1909. Lwów: 1909, s. 92.
  4. ↑ Władysław Kucharski: Przegląd historyczny 50-lecia Gimnazjum IV im. Jana Długosza we Lwowie. Ósmacy i abiturienci. W: Władysław Kucharski (red.): Księga pamiątkowa 50-lecia Gimnazjum im. Jana Długosza we Lwowie. Lwów: 1928, s. 105.
  5. ↑ Verordnungsblatt für die k. k. Landwehr Nr. 23. „Fremden-Blatt”. Nr 65, s. 4, 6 marca 1915. (niem.). 
  6. ↑ a b c Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1916. Wiedeń: 1916, s. 75.
  7. ↑ Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918, s. 153.
  8. ↑ Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918, s. 362.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1092.
  10. ↑ a b c d Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 694.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1084.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 979, 987.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 309, 880.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 138, 170.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 67.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1937 roku, s. 21.
  17. ↑ Sprawozdanie z działalności Towarzystwa Badania Historji Obrony Lwowa i Województw Południowo-Wschodnich za rok 1933/34. Lwów: 1934, s. 23.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 320, 871.
  19. ↑ Szurlej 1939 ↓, s. 3.
  20. ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 101. [dostęp 2014-10-27].
  21. ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  22. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 320.
  23. ↑ M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 89 za zasługi na polu sądownictwa wojskowego”.

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
  • Stanisław Szurlej: Pismo l.dz. 42/tjn./39/Sąd. szefa Sądownictwa Wojskowego MSWojsk. do szefa Biura Rejestracyjnego MSWojsk. w sprawie obsady personalnej wszystkich szczebli kierownictwa od początku roku 1935 do września 1939 r. z wyjątkiem sądów polowych, których obsada była dokonywana przez Biuro Personalne MSWojsk.. [w:] B.I. 12j [on-line]. IPMS, 1939-12-13. [dostęp 2018-09-08].