Ratno (Ukraina)

Ratno
Ilustracja
Nadanie prawa magdeburskiego
Herb
Herb
Państwo

 Ukraina

Obwód

 wołyński

Powierzchnia

5,32 km²

Populacja (2024)
• liczba ludności
• gęstość


8751
1783 os./km²

Nr kierunkowy

3366

Kod pocztowy

44100

Położenie na mapie obwodu wołyńskiego
Mapa konturowa obwodu wołyńskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Ratno”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Ratno”
Ziemia51°39′N 24°32′E/51,650000 24,533333
Multimedia w Wikimedia Commons

Ratno (ukr. Ратне) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie i siedziba administracyjna rejonu ratnieńskiego obwodu wołyńskiego, nad Prypecią. 8751 mieszkańców (2024)[1], przemysł drzewny.

Było miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego[2], położonym w pierwszej połowie XVII wieku w starostwie niegrodowym ratneńskim w ziemi chełmskiej[3].

Historia

Król polski i węgierski Władysław III przeniósł miasto Ratno w ziemi ruskiej na prawo miejskie magdeburskie. Dokument z 28 września 1440 r., wystawiony został w Budzie.

W okresie I Rzeczypospolitej w ziemi chełmskiej (prowincja małopolska, województwo ruskie); do początku XVI wieku miasto powiatowe.

Do 1945 miasto w Polsce w województwie wołyńskim. Miasto było siedzibą wiejskiej gminy Górniki. Przed II wojną światową w niewielkiej odległości od Ratna znajdował się chutor Borki.

Podczas okupacji hitlerowskiej, na wiosnę 1942 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 2500 osób. W sierpniu 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali w lesie Prochód. Sprawcami zbrodni było Gestapo i SD w asyście niemieckiej żandarmerii oraz ukraińska policja[4]. Pomoc Żydom w Ratnie niósł Ukrainiec Mychajło Chaboweć z rodziną, za co w 1995 roku Instytut Jad Waszem uhonorował go pośmiertnie tytułem Sprawiedliwego wśród Narodów Świata[5][6].

Obecnie w skład miejscowości wchodzą dawne przedmieścia: Podzamcze, Pólkowo i Zanotycze.

Urodzeni

  • Eliasz Rajzman - urodził się 8 lipca 1909 w Ratnie, polski poeta pochodzenia żydowskiego.

Przypisy

  1. Паспорт Ратнівської селищної територіальної громади | Ратнівська селищна рада Ратнівська територіальна громада [online], ratnesel.gov.ua [dostęp 2024-06-25]  (ukr.).
  2. Magazin für die neue Historie und Geographie Angelegt, t. XVI, Halle, 1782, s. 13.
  3. Lustracye królewszczyzn ziem ruskich, Wołynia, Podola i Ukrainy z piérwszéj połowy XVII wieku / wydał Aleksander Jabłonowski, Warszawa 1877, s. 152.
  4. Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1457 .
  5. Khabovietz Mikhail. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-09-08]. (ang.).
  6. Хабовець Михайло. righteous.jew.org.ua. [dostęp 2024-09-08]. (ukr.).

Linki zewnętrzne

  • Ratno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 542 .
  • p
  • d
  • e
Powiat kowelski (do 1939)
  • Siedziba powiatu – Kowel
Przynależność wojewódzka
Miasta (1919–39)
  • Kowel
  • Maciejów (do 1926)
  • Ratno
Gminy wiejskie (1919–39)
  • Borowno (do 1920 )
  • Chocieszów (do 1920 )
  • Datyń
  • Gródek (do 1930)
  • Górniki
  • Hołoby
  • Kamień Koszyrski (do 1920 )
  • Krymno ( od 1920)
  • Kupiczów (od 1931)
  • Lelików (do 1920 )
  • Lubitów
  • Maciejów
  • Maniewicze (od 1930)
  • Niesuchojeże
  • Nowy Dwór ( 1920–31)
  • Powórsk
  • Siedliszcze
  • Soszyczno (do 1920 )
  • Stare Koszary
  • Turzysk
  • Wielick
  • Zabłocie
  • p
  • d
  • e
Osiedla typu miejskiego obwodu wołyńskiego