STS-2
Dane misji | |||
Indeks COSPAR | 1981-111A | ||
---|---|---|---|
Zaangażowani | NASA | ||
Oznaczenie kodowe | STS-2 | ||
Pojazd | |||
Wahadłowiec | Columbia | ||
Załoga | |||
Joe Engle (po lewej) i Richard Truly | |||
Dowódca | Joe Engle | ||
Start | |||
Miejsce startu | |||
Początek misji | 12 listopada 1981 15:09:59,815 UTC | ||
Orbita okołoziemska | |||
Apogeum | 231 km | ||
Perygeum | 222 km | ||
Okres orbitalny | 89,0 min | ||
Inklinacja orbity | 38,0° | ||
Lądowanie | |||
Miejsce lądowania | Edwards Air Force Base, pas startowy 23 | ||
Lądowanie | 14 listopada 1981 21:23:11 UTC | ||
Czas trwania misji | 2 dni, 6 godzin, 13 minut i 11 sekund | ||
Przebyta odległość | 1 729 347 km | ||
Liczba okrążeń Ziemi | 37 | ||
Program lotów wahadłowców | |||
|
STS-2 (ang. Space Transportation System) – drugi (z czterech) doświadczalnych lotów wahadłowca kosmicznego Columbia[1].
Załoga
- źródło[1]
- Joe H. Engle (1)* – dowódca (CDR)
- Richard H. Truly (1) – pilot (PLT)
- *(liczba w nawiasie oznacza liczbę lotów odbytych przez każdego z astronautów)
Członkowie załogi misji (STS-4) byli załogą zapasową.
- Thomas K. Mattingly (1) – dowódca
- Henry W. Hartsfield (0) – pilot
Parametry lotu
- źródło: Encyclopedia Astronautica
- Masa:
- startowa orbitera: 104 647 kg
- lądującego orbitera: 92 650 kg
- ładunku: 8517 kg
- Perygeum: 222 km
- Apogeum: 231 km
- Inklinacja: 38,0°
- Okres orbitalny: 89,0 min.
Przygotowania
Cel misji
Drugi doświadczalny lot wahadłowca[1].
Opis misji
Columbia wystartowała 12 listopada 1981 roku ze stanowiska 39-A na przylądku Canaveral. Celem misji było sprawdzenie zachowania systemów wahadłowca podczas wprowadzenia na orbitę, lotu oraz lądowania. Planowana pięciodniowa misja została skrócona do dwóch po awarii ogniwa paliwowego. W kilka minut po starcie pojawiły się odchylenia od normy w pracy ogniwa paliwowego dostarczającego promowi energii, a załodze wody pitnej i użytkowej. Na szczęście pozostałe dwa działały prawidłowo. Z uwagi na rygorystyczne przepisy dotyczące bezpieczeństwa misję skrócono. Wahadłowiec powrócił do bazy przy pierwszej nadarzającej się okazji i wylądował w Bazie Edwards 14 listopada 1981, po 2 dniach 6 godzinach i 13 minutach lotu okrążywszy 37 razy Ziemię[2].
Dwa razy przekładano termin startu. Za pierwszym razem 9 października 1981 roku, gdy wylało się paliwo nalewane do zbiorników RCS i spowodowało odklejenie się 390 płytek osłony termicznej. Natomiast 4 listopada 1981 roku wykryto obniżone ciśnienie w zbiornikach tlenu ogniw paliwowych. W trakcie przestoju wykryto ponadto zwiększone ciśnienie oleju w dwóch z trzech jednostek APU. Na koniec, w samym dniu startu wymieniono źle działającą jednostkę przekazywania danych.
Mimo problemów 90% zadań misji zostało zrealizowanych – m.in. po raz pierwszy przetestowano zbudowane przez Kanadę robotyczne ramię RMS. Manipulator służy do umieszczania przewożonych ładunków poza promem lub chwytania satelitów i umieszczania ich w luku wahadłowca, a także do przemieszczania ładunków w obrębie luku czy w jego pobliżu[2]. W skład ładunku wszedł zamontowany na platformie pochodzącej ze Spacelaba zestaw urządzeń obserwacyjnych OSTA-1 (2447 kg) do badania z orbity bogactw mineralnych, pogody, oceanu oraz środowiska. Drugim ładunkiem był użyty też w STS-1 zestaw czujników DFI – Development Flight Instrumentation, które na bieżąco rejestrowały naprężenia podczas wszystkich faz lotu.
Tylko w misjach STS-1 i STS-2 używano pokrytego ochronną powłoką FRL zbiornika zewnętrznego. Ze względu na koszty (waga FRL) w późniejszych lotach zrezygnowano z tej powłoki.
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- podsumowanie misji STS-2 na stronie NASA (ang.)
- Mark Wade: STS-2. [w:] Encyclopedia Astronautica [on-line]. [dostęp 2017-07-23]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Spaceflight mission report: STS-2. [w:] Spacefacts [on-line]. [dostęp 2017-07-23]. (ang.).
- p
- d
- e