Samochwałowicze
Państwo | |||
---|---|---|---|
Obwód | |||
Rejon | |||
Sielsowiet | Samochwałowicze | ||
Populacja (2009) • liczba ludności |
| ||
Nr kierunkowy | +375 17 | ||
Kod pocztowy | 223013 | ||
Położenie na mapie obwodu mińskiego | |||
Położenie na mapie Białorusi | |||
53°44′26″N 27°30′07″E/53,740556 27,501944 | |||
|
Samochwałowicze (biał. Самахвалавічы, Samachwaławiczy; ros. Самохваловичи, Samochwałowiczi) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mińskim, nad Ptyczą, administracyjne centrum rady wiejskiej. Wieś leży przy drodze Mińsk-Słuck (А243), około 10 km na południe od Mińska.
Dawniej wspólną nazwą Samochwałowicze określano miasteczko, wieś i folwark. Dobra samochwałowickie należały na początku XVIII wieku do Chaleckich, potem drogą wiana Anny z Chaleckich przeszły w ręce księcia Albrechta Radziwiłła, starosty rzeczyckiego, następnie drogą posagu w ręce Michała Puzyny. Ten złym zarządzaniem zmarnował dobra, których resztki odziedziczył po nim jego syn Eugeniusz, a po nim - siostra tego ostatniego, Pulcheria, po mężu Sierzpuchowska. Jej córka Zofia wyszła za Waleriana Bucewicza.
Po parcelacjach na rzecz dłużników, w końcu XIX wieku folwark posiadał jeszcze 20 włók dobrej ziemi i łąk, młyn, dość porządne - jak zaznaczyli autorzy Słownika geograficznego... - zabudowania. Miasteczko wyłącznie żydowskie, liczyło około 40 domów. Jak zaznaczono, miejscowi Żydzi mieli w okolicy smutną sławę koniokradów. Wieś liczyła 22 gospodarstwa.
Drewniana cerkiew pw. Ducha Świętego, fundacji Radziwiłłów, spłonęła w 1914 roku. Obecna murowana cerkiew pod tym samym wezwaniem, zbudowana po 1990 roku, stoi w innym miejscu.
Przypisy
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
Zobacz też
- gmina Samochwałowicze
Linki zewnętrzne
- Samochwałowicze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 252 .
- Radzima.org (biał. • ang. • pol. • ros.)
- Globus.tut.by (ros.)