Santo Antão

Santo Antão

Wybrzeże Santo Antão
Kontynent	Afryka
Państwo	Republika Zielonego Przylądka
Akwen	Ocean Atlantycki
Archipelag	Wyspy Zawietrzne
Powierzchnia	779 km²
Populacja  • liczba ludności	47 124
Położenie na mapie Republiki Zielonego Przylądka Santo Antão
17°04′12″N 25°10′16″W/17,070000 -25,171111
Multimedia w Wikimedia Commons

Santo Antão (z port. „Święty Antoni”; kreol. Sontonton) – wyspa najdalej na zachód położona i największa wśród Wysp Zawietrznych, które wchodzą w skład Wysp Zielonego Przylądka. Z większych wysp najbliżej niej na południowy wschód leży São Vicente, którą oddziela kanał o nazwie Canal de São Vicente. Jest najdalej na zachód położoną większą wyspą z Wysp Zielonego Przylądka i całego kontynentu afrykańskiego oraz drugą co do wielkości wśród Wysp Zielonego Przylądka.

Wyspa w całości utworzona jest z materiału wulkanicznego. Najwyższa góra Topo da Coroa osiąga wysokość 1979 m. Druga co do wysokości jest Pico da Cruz i ma 1585 m. Wyspę dzieli na część północną i południową pasmo górskie, które długo uważano za nieprzebyte, a obecnie jest przecięte przez drogę. Głównym miastem wyspy jest Ponta do Sol na północnym wybrzeżu. Tam znajduje się nieczynny port lotniczy, podczas gdy port dla promów mieści się w Porto Novo na południowym wybrzeżu. Południowo-wschodnia część wyspy posiada suchy klimat, natomiast północno-zachodnia ma stosunkowo normalne opady. Doliny leżące na wyspie ulegają silnej erozji.

Plaże kąpielowe i miejsca połowów można znaleźć w pobliżu Tarrafal de Monte Trigo.

• Ribeira do Passo w pobliżu Passo
• Ribeira das Bras w pobliżu Ribeira das Bras

Wyspa jest uważana za najbardziej górzystą z Wysp Zielonego Przylądka. Góry tworzy bazalt. Wiele wulkanów jest młodych, a szczególnie ich kaldery. Od 1999 wulkanolodzy obserwują stały wzrost temperatury wód w morzu w rejonie Ponta do Sol, co może wskazywać na zagrożenie nową erupcją.

• Pau Seco (około 950 m)

Wyspa została odkryta w 1462 przez Diogo Afonso, lecz nie otrzymała swej obecnej nazwy aż do około 1500. Po raz pierwszy została zasiedlona w 1548, a w XVII wieku ludzie z wysp Santiago i Fogo razem z mieszkańcami północnej Portugalii przybyli do dzisiejszego Vila da Ribeira Grande w północnej części wyspy. Potem wino i kawa stały się najważniejszymi towarami eksportowymi wyspy.

Rybołówstwo i rolnictwo to najważniejszy przemysł na wyspie.

Produkty rolne wyspy obejmują trzcinę cukrową, pochrzyn, maniok, mango, banany i zboża. Głównym produktem na wyspie jest rodzaj rumu znany jako grog (grogue).

Wywożenie wielu produktów rolnych na inne wyspy jest zabronione od blisko dwóch dziesięcioleci z powodu plagi krocionogów (Spinotarsus caboverdus), choć rząd ogłosił, że zamierza zakończyć kwarantannę^[1].

Turystyka staje się coraz bardziej dominującym przemysłem na wyspie. Czynione są pewne inwestycje w agroturystyce.

Wyspa podzielona jest na trzy jednostki samorządowe:

• Paul CV-PA
• Porto Novo CV-PN
• Ribeira Grande CV-RG

Oficjalnym językiem jest język portugalski. Poza tym większość ludności mówi w języku kreolskim.

• Estóra de Tipêde i Tilôbe („Opowieść o Ti Pedro i Ti Lobo”) autorstwa Luís Romano de Madeira Melo

• Roberto Duarte da Silva (1837–1889) – chemik
• Luís Romano de Madeira Melo - kompozytor
• Gabriel Mariano - eseista, powieściopisarz i poeta
• Manuel de Novas - kompozytor piosenek
• Antoninho Travadinha - skrzypek

• caboverde.com – informacje i zdjęcia z Santo Antão. [dostęp 2016-06-29]. (ang.).
• University of Massachusetts – informacje i zdjęcia z Santo Antão. [dostęp 2016-06-29]. (ang.).