Seweryn Fredro

Seweryn Fredro
herbu Bończa
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 grudnia 1785 lub 1787
Nienadowa

Data i miejsce śmierci

30 kwietnia 1845
Lwów

Przebieg służby
Lata służby

od 1806

Główne wojny i bitwy

wojny napoleońskie
Bitwa pod Wagram

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Virtuti Militari Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Zjednoczenia (Francja)

Seweryn Fredro herbu Bończa (ur. 6 grudnia według róznych źródeł w 1785[1][2]lub 1787[3][4] w Nienadowej, zm. 30 kwietnia 1845[2] we Lwowie[5]) – oficer napoleoński, ziemianin. Urodził się jako drugi syn Jacka i Marii z Dembińskich.

Brat Jana Maksymiliana, Aleksandra, Henryka Emiliana, Edwarda i Juliana.

W 1806 wstąpił do wojska jako podporucznik w 2. pułku piechoty, po zakończeniu kampanii z IV koalicją antyfrancuską mianowany porucznikiem, od 1807 pułku lekkokonnych gwardii. W 1808 ranny pod Avignano i awansowany na kapitana. Za bitwę pod Wagram otrzymał krzyż kawalerski Orderu Legii Honorowej (16 sierpnia 1809), w 1809 przedstawiony do Orderu Zjednoczenia (przyznany mu ostatecznie w 1813), a w rok później odznaczony krzyżem kawalerskim Orderu Virtuti Militari (10 listopada 1810). Uczestnik kampanii rosyjskiej w 1812, brał udział bitwie pod Dreznem, a w bitwie pod Peterswalde(inne języki) (17 września 1813) dowodzona przez niego szarża 1. Pułku Szwoleżerów-Lansjerów Gwardii Cesarskiej zniosła 5 szwadronów huzarów. Do niewoli wzięto syna gen. Gebharda Blüchera. Za bitwę otrzymał krzyż oficerski Orderu Legii Honorowej.

Po czasowej niewoli osiadł w 1814 w dobrach Nowosiółki w powiecie rudeckim. W powstaniu listopadowym nie wziął udziału, ale uczestniczył w komitecie lwowskim organizującym pomoc Galicji dla powstania. Ożenił się z Domicellą z Konarskich, z którą miał jedną córkę Sewerynę, późniejszą żonę Ludwika Skrzyńskiego[1][6].

Przypisy

  1. ↑ a b Stefan Kieniewicz: Fredro Seweryn (1785–1845). [w:] Polski Słownik Biograficzny. T. VII/1948-1958 [on-line]. ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2024-08-11].
  2. ↑ a b BogdanB. Zakrzewski BogdanB., Fredioviana w pamiętniku prawnuczki, „Pamiętnik Literacki”, 85/2, 1994, s. 156 .
  3. ↑ WłodzimierzW. Nabywaniec WłodzimierzW., Seweryn Fredro (1785–1845) Zarys biografii oficera szwoleżerów, „Studia Dziejów Wojskowości”, tom VII, 2018, s. 100, ISSN 2299-3916 .
  4. ↑ Nekrolog Seweryna hrabi Fredry, „Gazeta Lwowska”, Nro 58, 17 maja 1845, s. 355 .
  5. ↑ Nekrolog Seweryna hrabi Fredry, „Gazeta Lwowska”, Nro 58, 17 maja 1845, strona tytułowa .
  6. ↑ Michał Karpowicz, Mirosław Filipiak: Elita jazdy polskiej. Warszawa: Volumen-Bellona, 1995, s. 172.
  • VIAF: 28157413738916051864
  • PLWABN: 9811268755005606