Shannon-Erne Waterway
Kanał poniżej śluzy Castlefore | |||
Państwo | Wielka Brytania | ||
---|---|---|---|
Lata budowy | 1860 | ||
Lata eksploatacji | 1860-1870, 1994-obecnie | ||
Długość | 63 km | ||
Początek | |||
Akwen | jezioro Upper Lough Erne | ||
Miejsce | |||
współrzędne | 54°08′55″N 7°27′00″W/54,148611 -7,450000 | ||
Koniec | |||
Miejsce | miasto Leitrim, Irlandia | ||
współrzędne | 53°59′17″N 8°04′05″W/53,988056 -8,068056 | ||
Śluzy | 16 | ||
Położenie na mapie Irlandii Północnej | |||
Położenie na mapie Irlandii | |||
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii | |||
|
Shannon-Erne Waterway (irl. Uiscebhealach na Sionainne is na hÉirne) – kanał łączący rzekę Erne w Irlandii Północnej z najdłuższą rzeką Irlandii, Shannon. Zarządzany jest przez spółkę Waterways Ireland[1]. Długość kanału wynosi 63 km, znajduje się na nim 16 śluz[2]. Został oddany do eksploatacji w 1860 roku. Zamknięty w 1870 roku z powodów ekonomicznych. Ponowne otwarcie kanału po renowacji odbyło się w Teemore 23 maja 1994 roku.
Śluzy
- Corraquill
- Ballyconnell
- Skelan
- Aghoo
- Ardrum
- nienazwana
- Ballyduff
- Castlefore
- 3 śluzy Kilclare
- Lisconor
- Newbrook
- Drumduff
- Tirmactiernan
- Killarcan