Stefan Turnau
Państwo działania | Polska |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 17 listopada 1931 |
Doktor habilitowany nauk matematycznych | |
Specjalność: dydaktyka matematyki | |
Alma Mater | |
Doktorat | 1967 |
Habilitacja | |
Nauczyciel szkół średnich oraz akademicki | |
Uczelnia | Uniwersytet Pedagogiczny |
Stanowisko | kierownik Zakładu Dydaktyki Matematyki; dziekan Wydziału Matematyczno-Fizyczno-Technicznego |
Okres zatrudn. | 1958-1995 |
Szkoła średnia | XIII LO w Krakowie, szkoły średnie w Miechowie, Rzeszowie, Dąbrowicy |
Stanowisko | Nauczyciel fizyki i matematyki |
Okres zatrudn. | 1953-1970 |
Szkoła | Bedford School w Anglii, University of Georgia w Athens, Liberal Arts College w Belmont w USA |
Okres zatrudn. | 1980–1983 |
Odznaczenia | |
Stefan Turnau (ur. 17 listopada 1931 w Krakowie) – dydaktyk matematyki, doktor habilitowany[1]. Jest jedną z zaledwie dwóch osób w Polsce mających habilitację z dydaktyki matematyki[2].
Życiorys
Urodził się 17 listopada 1931 roku w Krakowie, w rodzinie inteligenckiej[2]. Studiował matematykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w latach 1950–1953 oraz 1956–1959[1][2]. W roku 1967 obronił doktorat Rysunek i znak graficzny jako niewerbalne środki nauczania matematyki na Wydziale Matematyki i Fizyki Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Katowicach (promotorem była prof. dr Anna Zofia Krygowska)[1][2]. W roku 1979 habilitował się na Uniwersytecie Wrocławskim (rozprawa habilitacyjna: Rola podręcznika w kształceniu pojęć i rozumowań matematycznych na poziomie pierwszej klasy ponadpoczątkowej)[1][2]. W roku 1991 został profesorem nadzwyczajnym Akademii Pedagogicznej (obecnie Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie)[1].
Jest promotorem ok. 100 licencjatów, ok. 260 magistrów i 7 doktorów[1]. Autor ok. 300 publikacji[1]. Recenzent 4 prac habilitacyjnych i 4 prac doktorskich[2].
- 1958–1995 – pracownik Uniwersytetu Pedagogicznego;
- 1974–1995 – kierownik Zakładu Dydaktyki Matematyki;
- 1990–1993 – dziekan Wydziału Matematyczno-Fizyczno-Technicznego
- 1995–2006 – pracownik Uniwersytetu Rzeszowskiego;
- okresowo:
- W 2006 roku przeszedł na emeryturę.
Odznaczenia i nagrody[2]
- Nagrody Ministra (1967, 1971, 1974, 1981, 1999),
- Złoty Krzyż Zasługi (1974),
- Medal Komisji Edukacji Narodowej (1981),
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1984).
Życie prywatne
Jest ojcem czterech synów, w tym piosenkarza i kompozytora Grzegorza Turnaua[2].
Przypisy
- identyfikator osoby w serwisie „Nauka Polska”: 25919