Stepa Stepanović
| Ten artykuł od 2015-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
vojvoda | |
Data i miejsce urodzenia | 12 marca 1856 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 29 kwietnia 1929 |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1874–1920 |
Siły zbrojne | Królewskie Wojska Serbskie |
Stanowiska | Szef Sztabu armii serbskiej |
Główne wojny i bitwy | wojna serbsko-turecka, |
Odznaczenia | |
Stepa Stepanović (cyr. Степа Степановић, ur. 12 marca 1856 w Kumodražu, zm. 29 kwietnia 1929 w Čačaku) – serbski feldmarszałek (vojvoda).
Życiorys
W 1874 wstąpił do serbskiej armii i jako kadet rozpoczął naukę w szkole artylerii. W latach 1877–1878 uczestnik wojny rosyjsko-tureckiej, podczas której został odznaczony medalem za odwagę, 1912–1913 brał udział w I wojnie bałkańskiej. Jeden z dowódców Ligi Bałkańskiej w walkach przeciwko Turcji. W marcu 1913 razem z siłami bułgarskimi pokonał wojska tureckie pod Adrianopolem. Od czerwca do sierpnia 1913 uczestnik II wojny bałkańskiej przeciwko Bułgarii.
Podczas I wojny światowej zastępca szefa sztabu armii serbskiej Radomira Putnika, a następnie dowódca 2 Armii. W sierpniu 1914 pokonał wojska austro-węgierskie w bitwie na górze Cer. Dowodzona przez niego 2 Armia serbska rozbiła 200-tysięczną armię przeciwnika. Było to pierwsze zwycięstwo aliantów w I wojnie światowej, a sam Stepanović w uznaniu dokonań na polu bitwy został awansowany do stopnia feldmarszałka (vojvody). Uczestnik bitwy nad Driną i bitwy nad Kolubarą (listopad-grudzień 1914). W 1915 uczestnik walk obronnych w Serbii.
W 1918 ponownie dowódca 2 Armii, wspomagał działania ofensywne Ententy w Macedonii i przeciwko Bułgarii. Po wojnie Szef Sztabu Generalnego armii serbskiej. Pod koniec 1919 przeszedł w stan spoczynku. Uchodzi za jednego z najwybitniejszych serbskich wojskowych.