Stroncjanit
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Właściwości chemiczne i fizyczne | |||
Inne nazwy | Strontianit | ||
---|---|---|---|
Skład chemiczny | węglan strontu (SrCO3) | ||
Twardość w skali Mohsa | 3,5 | ||
Przełam | nierówny | ||
Łupliwość | niewyraźna | ||
Układ krystalograficzny | rombowy[1] | ||
Gęstość minerału | 3,76 g/cm³ | ||
Właściwości optyczne | |||
Barwa | bezbarwny, biały, żółtawy, zielonawy[1] | ||
Rysa | biała | ||
Połysk | szklisty, tłusty | ||
|
Stroncjanit (strontianit) – minerał z gromady węglanów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich. Nazwa pochodzi od miejscowości Strontian w Szkocji, gdzie minerał ten został odkryty.
Charakterystyka
Właściwości
Tworzy kryształy igiełkowe, słupkowe, tabliczkowe. Często wykazuje zbliźniaczenia. Spotykany jest w formie skupień zbitych, ziarnistych, pręcikowych. Tworzy roztwory stałe z aragonitem, cerusytem, witerytem. Jest kruchy, przezroczysty, w świetle ultrafioletowym wykazuje niebieską fluorescencję. Wzrost temperatury powoduje w nim termoluminescencję. Rozpuszcza się i burzy w kwasie solnym. Zawarty w minerale stront zabarwia płomień na karminowo.
Występowanie
Jest typowym minerałem strefy hydrotermalnej[1], powstaje ze stopu resztkowego pozostałego po utworzeniu się granitów i pegmatytów. Współwystępuje z kalcytem, barytem, celestynem – bardzo często tworzy z nim pseudomorfozy oraz galenitem. Bywa znajdowany w złożach siarki.
Miejsca występowania:
- Na świecie: Austria, Wielka Brytania, Niemcy – Saksonia[1], Północna Nadrenia, Meksyk, USA – Kalifornia.
- W Polsce: spotykany w złożach siarki rodzimej w okolicach Tarnobrzega i serpentynitach na Dolnym Śląsku.
Zastosowanie
- ważna ruda strontu,
- ma znaczenie naukowe i kolekcjonerskie,
- używany do produkcji ogni sztucznych (zabarwia płomień),
- używany przy produkcji cukru (do rafinacji),
- używany przy produkcji szkła optycznego.
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Leksykon Przyrodniczy. Minerały i kamienie szlachetne. Horyzont, 2002.
- O. Medenbach, C. Sussieck-Fornefeld: Minerały. Świat Książki, 1996.
- W. Heflik, L. Natkaniec-Nowak: Minerały Polski. Antykwa, 1998.
- W. Schumann: Minerały świata. Alma-Press, 2003.
- J. Bauer: Przewodnik Skały i minerały. Multico, 1997.
Linki zewnętrzne
- stroncjanit na stronie Mindat.org (ang.)
- stroncjanit na stronie Webmineral.com (ang.)
- Britannica: science/strontianite
- БРЭ: 4169524
- SNL: strontianitt