Szczepan Bońkowski
| Data urodzenia | 1879 |
|---|---|
| Data śmierci | 8 kwietnia 1956 |
| Zawód, zajęcie | pedagog |
| Odznaczenia | |
  | |
Szczepan Bońkowski (ur. 1879, zm. 8 kwietnia 1956[1]) – polski pedagog i działacz oświatowy[2].
Życiorys
W 1899 roku ukończył seminarium nauczycielskie w Skępem[3].
Był jednym z pierwszych pedagogów w środowisku warszawskim, który zajmował się zagadnieniem kooperatyw szkolnych. W 1919 roku opublikował broszurę pt. Kooperatywa uczniowska[2].
W latach 1919–1946 piastował funkcję dyrektora Państwowego Gimnazjum Kupieckiego i Liceum Administracyjnego im. Jana i Marii Roeslerów w Warszawie, które cieszyło się wówczas renomą jednej z najlepszych średnich szkół zawodowych w Warszawie. Szkoła działała przy ul. Chłodnej 33[4].
W trakcie okupacji niemieckiej podczas II wojny światowej, gmach szkoły znalazł się w granicach utworzonego przez niemieckie władze okupacyjne – getta warszawskiego. Szczepan Bońkowski ustalił wówczas z Januszem Korczakiem zamianę budynków na czas działań wojennych z Domem Sierot z ul. Krochmalnej 92[2], gdzie szkoła działała jako zwykła szkoła zawodowa do zamknięcia jej przez władze okupacyjne w 1942 roku[4].
W 1945 roku Szczepan Bońkowski reaktywował szkołę pod nazwą Liceum Administracji Państwowej I stopnia w Warszawie przy ul. Nowogrodzkiej 58[4].
W 1947 roku został po raz II odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za zasługi położone w dziele organizacji szkolnictwa zawodowego[5]. W 1956 roku Szczepan Bońkowski został odznaczony za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie szkolnictwa zawodowego – Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[6].
Zmarł w 1956 roku. Pochowany został na cmentarzu bródnowskim w Warszawie (sektor: 5B / rząd:2 / numer grobu: 13)[7].
Upamiętnienie
Przy ul. Chłodnej znajduje się tablica pamiątowa upamietniająca istnienie Państwowego Gimnazjum Kupieckiego i Liceum Administracyjnego im. J. i M. Roeslerów oraz jego dyrektora – Szczepana Bońkowskiego[4][8].
Od 1989 roku Szczepan Bońkowski jest patronem Zespół Szkół nr 7 im. Szczepana Bońkowskiego w Warszawie przy ul. Chłodnej 36/46[3].
Przypisy
- ↑ Życie Warszawy, nr z 10.04.1956, s. 5
- ↑ a b c Marta Rakoczy: Warszawscy rzecznicy szkolnej spółdzielczości. Janusz Korczak/Henryk Goldszmit i Szczepan Eugeniusz Bońkowski. kolekcje.muzeumwarszawy.pl. [dostęp 2024-04-28]. (pol.).
- ↑ a b Szczepan Bońkowski w Na Chłodnej; gazetka Zespołu Szkół Nr 7 im. Szczepana Bońkowskiego w Warszawie, wydanie specjalne 75-lecie szkoły (2020) s. 19
- ↑ a b c d Historia. zslie1.edu.pl. [dostęp 2024-04-28]. (pol.).
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 125, poz. 788
- ↑ M.P. z 1956 r. nr 58, poz. 640
- ↑ śp Szczepan Bońkowski. brodnowski.grobonet.com. [dostęp 2024-04-28]. (pol.).
- ↑ Powstanie Warszawskie. przewodnik.wola.waw.pl. [dostęp 2024-04-28]. (pol.).
