Szkieletnica różowoszara

Szkieletnica różowoszara

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	żagwiowce
Rodzina	Incrustoporiaceae
Rodzaj	szkieletnica
Gatunek	szkieletnica różowoszara
Nazwa systematyczna
Skeletocutis carneogrisea A. David Naturaliste Can. 109(2): 245 (1982)
Multimedia w Wikimedia Commons

Szkieletnica różowoszara (Skeletocutis carneogrisea A. David) – gatunek grzybów z rzędu żagwiowców (Polyporales)^[1].

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Skeletocutis, Incrustoporiaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.^[2]

Owocnik

Jednoroczny, rozpostarty, rzadziej rozpostarto-odgięty. Osiąga średnicę około 2 cm. W stanie świeżym miękki, w stanie suchym twardy. Górna powierzchnia początkowo biała, delikatnie kutnerowata i strefowana, potem bladobrązowa i gładka. Obrzeże białe, pilśniowate. Powierzchnia hymenialna w stanie świeżym początkowo biaława, potem różowoszara, w stanie suchym brudnożółtawa. Pory drobne, w liczbie 4-6 na 1 mm. Kontekst bardzo cienki, biały, watowaty. Warstwa rurek o grubości około 1 mm, oddzielona od kontekstu gęstą, chrząstkowatą warstewką strzępek^[3].

Cechy mikroskopowe

System strzępkowy dimityczny. Strzępki generatywne hialinowe, ze sprzążkami, o średnicy 2–4 μm. Strzępki szkieletowe grubościenne, nieseptowane, o średnicy 3–5 μm. Zazwyczaj występują w postaci równoległych wiązek także w tramie. Cystyd brak, liczne są natomiast wrzecionowate, cienkościenne cystydiole, o rozmiarach 10–16 × 4–6 μm ze sprzążką w podstawie. Podstawki o rozmiarach 12–17 × 4–5 μm, z 4 sterygmami i bazalną sprzążką. Zarodniki kiełbaskowate, hialinowe, nieamyloidalne, o rozmiarach 3,5–4 × 1–1,3 μm^[3].

Strzępki są heterotaliczne^[3].

W Europie jest szeroko rozprzestrzeniony, jednakże częstość jego występowania i rozmieszczenie nie są dokładnie znane, gdyż często mylony jest ze szkieletnicą pomarańczową (Skeletocutis amorpha). Opisano jego występowanie także w Ameryce Północnej. Prawdopodobnie występuje w całej wokółbiegunowej strefie lasów iglastych półkuli północnej. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano 3 stanowiska^[2], więcej stanowisk znajduje się w internetowym, aktualizowanym atlasie grzybów^[4].

Saprotrof. Występuje na martwym drewnie w lasach iglastych i mieszanych. W Polsce notowany na drewnie sosny pospolitej, ale źródła zagraniczne podają występowanie także na drewnie jodły i świerka, rzadziej buka, a także na owocnikach niszczyka iglastodrzewnego (Trichaptum abietinum)^[3].

Saprotrof, powoduje białą zgniliznę drewna^[3].