Szkoła Obrony Przeciwgazowej

Szkoła Obrony Przeciwgazowej – szkoła Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

Szkoła Obrony Przeciwgazowej powstała w 1919 roku. Do 1937 stacjonowała w Warszawie potem w Trauguttowie^[1] .

Komendanci szkoły

• ppłk Walery Jasiński (do 1937)^[1] 
• ppłk Włodzimierz Scholze-Srokowski (1937^[1] -1939)

Obsada personalna szkoły w marcu 1939^[2][a]

• komendant – ppłk dypl. piech. Włodzimierz Scholze-Srokowski
• adiutant – kpt. adm. (piech.) Stanisław Julian Bachurzewski
• kier. ćwiczeń – mjr uzbr. Marian Józef Podolski
• dyrektor nauk – ppłk uzbr. Henryk Bazylko
• kier. taktyki – rtm. kaw. Jerzy Kern
• wykładowca – mjr uzbr. inż. Stefan Stanisław Korolec
• wykładowca – kpt. piech. Józef Stanisław Cwynar
• wykładowca – kpt. br. panc. Włodzimierz I Gryczyński
• wykładowca – kpt. art. Stanisław Leonard Zajączkowski
• wykładowca – por. art. Stanisław Piłat
• dowódca batalionu chemicznego – mjr uzbr. Roman Lipiński
• dowódca 1 kompanii chemicznej – kpt. uzbr. Jan III Lipiński
• dowódca plutonu – por. piech. Mieczysław Jan Bieleń †1940 Charków^[4]
• dowódca 2 kompanii chemicznej – kpt. piech. Franciszek Andrzej Mirosław Derejski
• dowódca plutonu – por. piech. Czesław Henryk Hasiak
• dowódca 3 kompanii chemicznej – kpt. piech. Leon Wyrzykowski
• dowódca plutonu – por. piech. Jan Cichowski †1940 Charków^[5]

• Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Tradycje wojsk chemicznych. Obrona przeciwgazowa w Wojsku Polskim II Rzeczypospolitej. Stowarzyszenie Chemików Wojskowych Rzeczypospolitej Polskiej. [dostęp 2018-09-09].