Takujū Kosen
Data i miejsce urodzenia | 1760 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 1833 |
Szkoła | rinzai |
Linia przekazu Dharmy zen | Hakuin Ekaku |
Nauczyciel | |
Następca | Sozan Genkyō i inni |
Zakon | zen |
Takujū Kosen (ur. 1760, zm. 1833; jap. 卓洲胡僊) – japoński mistrz zen szkoły rinzai, założyciel jednej z dwóch najważniejszych linii przekazu szkoły rinzai.
Życiorys
Takujū Kosen urodził się w Tsushimie w pobliżu Nagoi. Po wielu próbach zostania mnichem, w wieku 15 lat trafił do klasztoru Sōken (總見寺) w Nagoi, a w wieku 20 lat został w końcu przyjęty do mnisiej społeczności prowadzonej przez mistrza zen Gasana Jitō w klasztorze Hōrin w Nagacie. Tam całą swoją energię przeznaczył na pracę nad kōanem mu, pierwszym przypadkiem ze zbioru Mumonkan. W swojej gorliwości miał nawet okres, w którym przez dziewiętnaście dni niczego nie jadł i w ogóle nie spał[1].
Po 14 latach praktyki został spadkobiercą mistrza Gasana. Po pewnym czasie powrócił do klasztoru Sōken w Nagoi, gdzie przed laty rozpoczął swoją monastyczną karierę. W klasztorze tym spędził 20 lat w odosobnieniu poświęcając się medytacji i pogłębianiu wiedzy[1][2].
W 1813 roku został wyznaczony opatem Myōshin-ji, wielkiego i prestiżowego klasztoru zen, zastępując swojego brata dharmicznego - Inzana Iena. Stał się jednym z najbardziej wpływowych liderów religijnych tego okresu[1].
Obok Inzana Iena stał się głównym propagatorem drogi Hakuina do oświecenia[1].
Nauczał zarówno mnichów jak i ludzi świeckich. Zapoczątkowana przez niego linia przekazu okazała się, tak jak i linia Inzana Iena, najważniejszą linią przekazu szkoły rinzai.
Pod koniec życia wycofał się znów do Sōken-ji, gdzie żył w wybudowanej pustelni do końca życia.
Mistrz zen Takujū Kosen zmarł w 1833 roku.
Uwagi
Współczesny amerykański mistrz zen Bernard Glassman tak napisał o Inzanie i Takujū[2]:
|
Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń od Pierwszego Patriarchy chan w Indiach Mahakaśjapy.
Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od Pierwszego Patriarchy chan w Chinach Bodhidharmy.
Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w innym kraju.
- 67/40/13. Hakuin Ekaku (1685–1768) szkoła Hakuina
- 68/41/14. Daido Don’e (bd)
- 69/42/15. To’un Zengi (zm. 1782)
- 69/42/15. Getsuan Shoyu (bd)
- 69/42/15. Bunrei Shogai (bd)
- 68/41/14. Tōrei Enji (1721–1792)
- 68/41/14. Gasan Jitō (1726–1797)
-
-
- 70/43/16. Tōrin Sōju (zm. 1837)
-
-
-
-
- 75/48/21. Kyozan Joshu Sasaki (1 kwietnia 1907-?) USA, Kanada
-
-
- 72/45/18. Tekisui Giboku (1822–1899)
-
-
-
- 76/49/22. Sōgen Ōmori (1904–sierpień 1994)
- 76/49/22. Shōdō Harada (ur. 1940)
- 76/49/22. Taikai Doken (Ikoma) (ur. 1935)
- 76/49/22. Kataoka Shonen (bd)
- 76/49/22. Kono Taitsu (ur. 1930)
- 76/49/22. Noritake Shunan (bd)
- 76/49/22. Engaku Taino (bd)
- 76/49/22. Masataka Toga (bd)
- 76/49/22. Jyogi Taikan (ur. 1941) Włochy
- 76/49/22. Gerta Maria Luise Karoline Ital (1904–1988) Francja
-
-
- 72/45/18. Kodo Giseki (1839–1888)
- 72/45/18. Koshu Sotaku (1840–1907)
- 72/45/18. Kōsen Sōon (Imakita Kōsen) (1816–1892)
-
-
- 71/44/17. Tankai Genju (1832–1903)
- 71/44/17. Gisen Monetsu (1845–1915)
- 71/44/17. Choshu Genkai (1830–1903)
- 71/44/17. Horin Ginan (1847–1898)
-
-
-
- 75/48/21. Suzuki Sochu (1921–1 stycznia 1990)
- 75/48/21. Maurine Myoon Freedgood (3 marca 1922-26 lutego 1990)
- 75/48/21. Shimano Eidō Tai (ur. 1932)
- 76/49/22. Jiro Andy Afable (ur. 1943)
- 76/49/22. Roko Sherry Chayat (ur. 1943)
- 76/49/22. Junpo Denis Kelly (bd)
- 76/49/22. Genjo Kokan Marinello (ur. 5 listopada 1954)
- 76/49/22. John Denko Mokudo Mortensen (ur. 1947)
- 74/47/20. Fujimori Kozen (bd)
- 74/47/20. Immari Beijo (bd)
- 74/47/20. Nakagawa Dokyu Kyudo (zm. 29 grudnia 2007)
-
-
-
- 72/45/18. Tankai Genshō (1811–1898)
-
- 71/44/17. Ho’un Genshi (zm. 1875)
-
Przypisy
Bibliografia
- Heinrich Dumoulin: Zen Buddhism: A History. Japan''. Nowy Jork: Macmillan Publishing Company, 1988, s. 509. ISBN 0-02-908250-1.
- Richard Bryan McDaniel: Zen Masters of Japan. The Second Step East. Rutland, Vermont: Tuttle Publishing, 2013, s. 317. ISBN 978-4-8053-1272-8.