Tlenek wolframu(VI)
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny | WO3 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa | 231,84 g/mol | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wygląd | żółty proszek | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Numer CAS | 1314-35-8 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
PubChem | 14811 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Tlenek wolframu(VI), tritlenek wolframu, WO
3 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków kwasowych, w którym wolfram występuje na VI stopniu utlenienia. Jest to cytrynowe ciało stałe (w wyższej temperaturze, pomarańczowe)[2]. Tworzy dwa hydraty: monohydrat WO
3·H
2O i dihydrat WO
3·2H
2O.
Budowa
Struktura krystaliczna trójtlenku wolframu jest zależna od temperatury. Może on przyjmować następujące struktury:
- tetragonalną, w temperaturze powyżej 740 °C
- rombową, w temperaturze od 330–740 °C
- jednoskośną, w temperaturze od 17–330 °C
- trójskośną, w temperaturze poniżej 17 °C.
Otrzymywanie
Otrzymuje się go w wyniku ogrzewania związków wolframu w atmosferze tlenu.
Właściwości
Tritlenek wolframu nie rozpuszcza się w wodzie ani w kwasach[2]. Dobrze rozpuszcza się w zasadach, tworząc wolframiany[2].
Zastosowanie
Znalazł zastosowanie w przemyśle, przy produkcji luminoforu stosowanego w telewizorach, jako pigment do farb.
Przypisy
- ↑ a b c Physical Constants of Inorganic Compounds, [w:] David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4-97, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
- ↑ a b c AdamA. Bielański AdamA., Podstawy chemii nieorganicznej, wyd. 5, t. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 895–896, ISBN 978-83-01-13817-2 .