Tradycjonalizm katolicki
![]() | Ten artykuł od 2012-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/02/Missa_tridentina_002.jpg/220px-Missa_tridentina_002.jpg)
Tradycjonalizm Katolicki – termin określający nurt katolicyzmu, charakteryzujący się zamiłowaniem do starych zwyczajów Kościoła, sprzed Soboru Watykańskiego II i pielęgnowaniem liturgii rzymskiej w jej formie klasycznej. W swojej skrajnej formie jest sprzeciwem wobec decyzji papieży z lat 60., 70. i 80. o zmianach w Kościele i przeobraża się w schizmę – separację od Kościoła Rzymskiego, uznawanego wówczas za „nieprawowierny”.
Tradycjonalizm wewnątrz Kościoła Rzymskiego
Tradycjonalizm Katolicki to treść nauczania wspólnot „tradycyjno-katolickich” (pozostających, mimo reform, w jedności z papieżem) oraz całość przyjętych w nich zasad odnoszących się do wiary, moralności, życia religijnego (m.in. praktyk liturgicznych i pobożnościowych) i funkcjonowania Kościoła (np. praktykowanie zniesionych postów).
Wybrane wspólnoty używające mszału przedsoborowego zatwierdzone przez papieża, i uznające jego zwierzchnictwo:
- Bractwo Kapłańskie Świętego Piotra (FSSP)
- Instytut Dobrego Pasterza (IBP)
- Instytut Chrystusa Króla Najwyższego Kapłana (ICRSS)
- Synowie Najświętszego Odkupiciela (FSsR)
- Kanonicy Regularni Świętego Jana Kantego (SJC)
- Bractwo Świętego Wincentego Ferreriusza (FSVF)
Do tego można wymienić Bractwo Kapłańskie Świętego Piusa X (FSSPX), które nie jest zatwierdzone przez papieża, ale uznaje go za głowę Kościoła.
Tradycjonalizm w opozycji wobec Watykanu (od 1958 roku)
Osobne artykuły: Sedewakantyzm, Sedeprywacjonizm i Konklawizm.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/98/Papst_Pius_XII.%2C_Kr%C3%B6nung_10._Jahrestag.jpg/220px-Papst_Pius_XII.%2C_Kr%C3%B6nung_10._Jahrestag.jpg)
Tradycjonalizm w swojej skrajnej postaci doprowadził część Katolików do poglądów sedewakantystycznych, sedeprywacjonistycznych lub nawet konklawistycznych i, w konsekwencji, do zerwania łączności z kościołem w Rzymie. Ma on swoje korzenie w sprzeciwie części duchowieństwa i wiernych wobec zmian w niektórych praktykach Kościoła Rzymskiego, zaprowadzonych po Soborze Watykańskim II. Przedstawiciele tego nurtu krytykują w szczególności zmiany w obrzędach liturgicznych, wprowadzone po Vaticanum Secundum.
Wśród błędów Kościoła Posoborowego, tradycjonaliści wskazują m.in.: uznanie przez Kościół wolności religijnej, fałszywe pojmowanie ekumenizmu (tzw. irenizm) oraz prowadzenie dialogu z religiami niechrześcijańskimi (judaizmem, islamem itd.). Według nich te działania i wynikające z nich konsekwencje doktrynalne opacznie interpretują dogmatyczne definicje Kościoła Chrystusowego oraz prymatu papieskiego.
Tradycjonaliści ci oskarżają hierarchów Kościoła o głoszenie poglądów modernistycznych, potępionych przez papieża św. Piusa X w encyklice Pascendi Dominici Gregis w 1907 roku, a także o liberalizowanie Kościoła Chrystusowego. Tradycjonaliści za główną lub jedyną właściwą formę Mszy św. uważają ryt rzymski w formie sprzed reform Pawła VI, twierdząc, iż posoborowa reforma liturgii sprotestantyzowała obrzędy mszy św. i usunęła z niej wiele istotnych elementów. Swoje twierdzenia w tym zakresie opierają na ocenie danej przez papieża Leona XIII w liście apostolskim Apostolicae curae z 13 września 1896 r., który stwierdził nieważność protestanckiej eucharystii oraz anglikańskich święceń.
Tradycjonaliści krytykują również Bractwo Kapłańskie Świętego Piusa X za, jak twierdzą, ustępliwość, niekonsekwencję i niespójność logiczno-teologiczną, gdyż uznaje ono papieża, twierdząc jednocześnie, iż ten się myli.
Wśród grup tradycjonalistycznych pozostających poza Kościołem Rzymskim, warto wymienić:
- Bractwo Kapłańskie Świętego Piusa V
- Święty Kościół Lechicki (Radziejowice) - Papież Leon XIV (2020)
- Apostołowie Nieskończonej Miłości - Klemens XV, Grzegorz XVII, Grzegorz XVIII (1963)
- Kościół Palmariański - Grzegorz XVII, Piotr II, Grzegorz XVIII, Piotr III (1978)
- Kościół Michała I oraz Michała II (1990)
- Kościół Piusa XIII (1998)
Zobacz też
- p
- d
- e
Podstawy | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Biblia | |||||||||
Teologia | |||||||||
Historia | |||||||||
Wyznania |
| ||||||||
Postacie |
- Kategoria
- p
- d
- e
Liturgia | |
---|---|
Doktryna i sprzeciw wobec: | |
Wydarzenia |
|
Stowarzyszenia i Instytuty |
| ||||
---|---|---|---|---|---|
Jurysdykcje | |||||
Międzynarodowe Stowarzyszenia Wiernych |
| ||||
Ludzie |
|
Niezależne, działające z częściowymi zezwoleniami papieskimi |
| ||||
---|---|---|---|---|---|
Ludzie |
Wspólnoty |
|
---|---|
Ludzie |
Wspólnoty |
|
---|---|
Ludzie |
|
Wspólnoty |
|
---|---|
Ludzie |
|