Trietyloglin
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||
Wzór sumaryczny | C12H30Al2 | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Inne wzory | monomer: Al(CH | ||||||||||||||||
Masa molowa | 228,33 g/mol | ||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||
Numer CAS | 97-93-8 | ||||||||||||||||
PubChem | 16682930 | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
|
Trietyloglin, Al
2(CH
2CH
3)
6 – glinoorganiczny związek chemiczny, bardzo energetyczny środek zapalający, o temperaturze topnienia 46 °C i temperaturze wrzenia 194 °C. Ciepło spalania trietyloglinu wynosi 11,07 kcal/g. Temperatura płomienia jest zbliżona do temperatury płonącej benzyny. W zetknięciu z wodą następuje wybuch. Trietyloglin przechowuje się w atmosferze azotu. Stosowany do napełniania amunicji zapalającej[3].
Przypisy
- ↑ Henri A.H.A. Favre Henri A.H.A., Warren H.W.H. Powell Warren H.W.H., Nomenclature of Organic Chemistry. IUPAC Recommendations and Preferred Names 2013, wyd. 1, Royal Society of Chemistry, International Union of Pure and Applied Chemistry, 2014, s. 449, DOI: 10.1039/9781849733069, ISBN 978-0-85404-182-4 (ang.).
- ↑ Triethylaluminum [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, numer katalogowy: 257168 [dostęp 2016-04-07] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ MikołajM. Korzun MikołajM., 1000 słów o materiałach wybuchowych i wybuchu, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1986, s. 194–195, ISBN 83-11-07044-X .
Encyklopedie internetowe (rodzaj indywiduum chemicznego):
- Britannica: science/triethylaluminum
- Catalana: 0148177