Ulica Estońska w Warszawie

Ulica Estońska w Warszawie
Saska Kępa
Ilustracja
Ulica Estońska, widok z ul. Berezyńskiej w kierunku ul. Jakubowskiej
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Przebieg
ul. Berezyńska
ul. Lipska
ul. Jakubowska
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Estońska w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Estońska w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Estońska w Warszawie”
Ziemia52°14′12,3″N 21°02′55,3″E/52,236758 21,048690
Multimedia w Wikimedia Commons

Ulica Estońska – ulica na Saskiej Kępie, w dzielnicy Praga-Południe w Warszawie, biegnąca od skrzyżowania z ul. Berezyńską do skrzyżowania z ul. Jakubowską. Jej zabudowę stanowią domy mieszkalne, pochodzące częściowo z okresu dwudziestolecia międzywojennego, z czego jeden wpisany jest do rejestru zabytków. Jej nazwa poświęcona jest Estonii, jednemu z państw utworzonych po I wojnie światowej, co wpisuje się w nazewnictwo kilku sąsiednich ulic, szczególnie wobec równoległych Finlandzkiej i Łotewskiej[1].

Przebieg i ruch uliczny

Ulica Estońska stanowi łącznik między ul. Berezyńską a Jakubowską. Znajduje się w północno-zachodniej części Saskiej Kępy, blisko ronda Waszyngtona. Jest ulicą jednokierunkową, z przejazdem możliwym w kierunku południowym. Nie przebiegają przez nią trasy komunikacji miejskiej, ani drogi dla rowerów.

Historia

Nazwa ulicy została nadana uchwałą Rady Miejskiej Warszawy z dnia 27 września 1926[2].

Najstarsze zachowane przy ul. Estońskiej domy pochodzą z lat 30. XX wieku. Są one pozostałością aktywnej działalności architektów promujących rozwiązania w duchu modernizmu i funkcjonalizmu[3]. Szczególnym przykładem jest dom własny Jadwigi Dobrzyńskiej i Zygmunta Łobody z 1932 stanowiący pierwotnie przykład skrajnego funkcjonalizmu[4]. Dom zaprojektowany przez Helenę i Szymona Syrkusów w 2. połowie lat 30. zachował się w kształcie bardzo zbliżonym do pierwotnego. W grudniu 2013 dwie organizacje pozarządowe zgłosiły wniosek o wpisanie budynku do rejestru zabytków[5].

Ważniejsze obiekty

Estońska 1
  • Dom przy ul. Estońskiej 1 – dom z ok. 1930, wpisany do rejestru zabytków[6].
  • Budynek przy ul. Estońskiej 3/5 – Ambasada Republiki Indonezji[7], wcześniej Ambasada Australii (1990-2001).
  • Dom przy ul. Estońskiej 6 – dom własny z pracownią Jadwigi Dobrzyńskiej i Zygmunta Łobody z 1932-1933. Jest jedną z nielicznych zachowanych w Warszawie realizacji tej pary architektów. Pierwotnie wyraźnie widoczna była inspiracja pięcioma cechami architektury nowoczesnej postulowanymi przez Le Corbusiera, po przebudowach stracił wiele ze swojego pierwotnego charakteru[8]. Ilustracja przedstawiająca dom przy ul. Estońskiej 6 znalazła się na okładce wydanej w 2012 książki SAS. Ilustrowany atlas architektury Saskiej Kępy, a także na okładce 4 numeru czasopisma Architektura i Budownictwo z 1934[4].
  • Dom przy ul. Estońskiej 8 – budynek Anieli Landau z 1938-1939, zaprojektowany przez Helenę i Szymona Syrkusów. Budynek ma cechy typowe dla architektury modernistycznej końca lat 30. XX wieku – np. wyraźny kontrast między gładkimi tynkami a nieregularnym kamieniem. Uwagę zwracają pasmowe okna oraz cofnięty parter[9].

Galeria

Przypisy

  1. ↑ Faryna-Paszkiewicz 2001 ↓, s. 29.
  2. ↑ Uchwała Rady Miejskiej z dnia 27 września 1926 r. w sprawie nazw ulic w Cytadeli i w mieście. „Dziennik Zarządu Miasta Stołecznego Warszawy”. nr 67/68, s. 1-3, 1926-10-20. 
  3. ↑ Faryna-Paszkiewicz 2001 ↓, s. 41-58.
  4. ↑ a b Faryna-Paszkiewicz 2001 ↓, s. 55.
  5. ↑ Zobacz perły architektury na Saskiej Kępie. gazeta.pl, 2013-12-13. [dostęp 2013-12-25]. (pol.).
  6. ↑ Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków – stan na 30 czerwca 2012 r. – woj. mazowieckie (Warszawa). nid.pl, 2012-06-30. [dostęp 2013-12-25]. (pol.).
  7. ↑ Ambasada Republiki Indonezji w Warszawie. indonesianembassy.pl. [dostęp 2013-12-25]. (pol.).
  8. ↑ Piwowar, Piątek i Trybuś 2012 ↓, s. 20.
  9. ↑ Piwowar, Piątek i Trybuś 2012 ↓, s. 19.

Bibliografia

  • Hanna Faryna-Paszkiewicz: Saska Kępa. Warszawa: Murator, 2001. ISBN 83-915407-0-7. (pol.).
  • Magdalena Piwowar, Grzegorz Piątek, Jarosław Trybuś: SAS. Ilustrowany atlas architektury Saskiej Kępy. Centrum Architektury, 2012. ISBN 978-83-934574-0-3. (pol.).

Linki zewnętrzne

  • Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków – stan na 30 czerwca 2012 r. – woj. mazowieckie (Warszawa). nid.pl, 2012-06-30. [dostęp 2013-12-25]. (pol.).
  • Tomasz Urzykowski: Najciekawsze na trasie. wyborcza.pl, 2006-06-14. [dostęp 2013-12-25]. (pol.).