Władysław Harland

Władysław Harland
major dyplomowany piechoty major dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

23 kwietnia 1897
Trzebce

Data i miejsce śmierci

23 września 1939
Podlodów

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Oddział I SG
GISZ
Oddział II SG
22 pułk piechoty
Armia „Modlin”

Stanowiska

referent
pomocnik attaché wojskowego
attaché wojskowy
kierownik referatu
dowódca batalionu
oficer wywiadowczy sztabu armii

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)
Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych

Władysław Harland (ur. 23 kwietnia 1897 w Trzebcach, zm. 23 września 1939 w Podlodowie) – major dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Syn Henryka. W Wojsku Polskim od 1918 roku, absolwent szkoły podchorążych piechoty, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. 14 listopada 1921 roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza kursu normalnego[1][2]. Z dniem 1 października 1923 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi[3]. Z dniem 1 listopada 1924 roku został przesunięty w DOK IV ze zlikwidowanego Oddziału I do Oddziału Ogólnego na stanowisko referenta[4][5][6]. Następnie pełnił służbę w Oddziale I Sztabu Generalnego[7]. W listopadzie 1928 roku został przydzielony do składu osobowego inspektora armii, gen. dyw. Tadeusza Piskora na stanowisko referenta[8][9]. W marcu 1932 roku został przeniesiony na stanowisko pomocnika attaché wojskowego przy Poselstwie Polskim w Moskwie[10][11]. W 1933 roku, po wyjeździe z Moskwy ppłk. dypl. Jana Kowalewskiego, powierzono mu pełnienie obowiązków attaché wojskowego[12]. Ze stolicy ZSRR wysyłał m.in. raporty na temat wielkiego głodu na Ukrainie[13]. 27 czerwca 1935 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 roku i 30. lokatą w korpusie oficerów piechoty[14]. W grudniu 1935 roku obowiązki attaché przekazał ppłk. dypl. Konstantemu Zaborowskiemu[12], pozostając do 1937 roku na stanowisku jego pomocnika. Po powrocie do kraju został kierownikiem Samodzielnego Referatu Technicznego Oddziału II Sztabu Głównego[15]. Od stycznia 1939 roku był dowódcą I batalionu 22 pułku piechoty w Siedlcach. 24 marca 1939 roku został przydzielony do Oddziału II Sztabu Armii „Modlin” na stanowisko oficera wywiadowczego[16]. Dwa dni później stawił się w sztabie gen. bryg. Emila Krukowicz-Przedrzymirskiego. Obowiązki na wspomnianym stanowisku pełnił do 16 września 1939 roku[17]. Następnie został szefem sztabu grupy płk. Mariana Ocetkiewicza. Poległ 23 września 1939 roku w Podlodowie. Został pochowany na Cmentarzu Wojennym Rotunda w Zamościu[18].

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Stawecki 1997 ↓, s. 74.
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 218, 437, 1500.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 63 z 27 września 1923 roku, s. 585.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 stycznia 1925 roku, s. 31.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 49, 203, 372.
  6. ↑ Lista oficerów SG 1925 ↓, s. 16.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 137, 213.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 355.
  9. ↑ Lista oficerów dyplomowanych 1931 ↓, s. 14.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 231.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 56, 424.
  12. ↑ a b Stawecki 2004 ↓, s. 119, 131.
  13. ↑ IPN, Wystawa Głód na Ukrainie .
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 70.
  15. ↑ ŁukaszŁ. Ulatowski ŁukaszŁ., Odprawa zastępcy szefa Biura Wywiadu Oddziału II Sztabu Głównego z szefem wywiadu Korpusu Ochrony Pogranicza: Warszawa, 31 sierpnia 1939 r. – notatka służbowa, s. 16 .
  16. ↑ Moszumański 2005 ↓, s. 171.
  17. ↑ Jurga i Karbowski 1987 ↓, s. 22, 31, 344, 439.
  18. ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 347, 406.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 12.
  20. ↑ M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 98 „za zasługi na stanowisku p.o. Attaché Wojskowego”.

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Lista oficerów Sztabu Generalnego (stan z dnia 31 grudnia 1925 roku). Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1926.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 roku). Warszawa: Sztab Główny, 1931.
  • Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
  • Tadeusz Jurga, Władysław Karbowski: Armia „Modlin” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07274-4.
  • Zbigniew Moszumański. Relacja gen. bryg. Emila Przedrzymirskiego o przygotowaniu Armii „Modlin” do wojny. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (207), 2005. Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej. ISSN 1640-6281. 
  • Piotr Stawecki: Oficerowie dyplomowani wojska Drugiej Rzeczypospolitej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1997. ISBN 83-04-04390-4.
  • Piotr Stawecki. Attaché wojskowi Drugiej Rzeczypospolitej. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (202), 2004. Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej. ISSN 1640-6281.