Włodzimierz Chajęcki

Włodzimierz Chajęcki
kapitan lekarz kapitan lekarz
Data i miejsce urodzenia

20 listopada 1881
majątek Worobin w powiecie sarneńskim na Polesiu

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

przed 1918–1940

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

Kadra Zapasowa 9 Szpitala Okręgowego

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Włodzimierz Chajęcki (ur. 20 listopada 1881 w majątku Worobin w powiecie sarneńskim na Polesiu, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan lekarz pospolitego ruszenia Wojska Polskiego, doktor nauk medycznych, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Józefa i Marii z Wodzińskich. Absolwent Uniwersytetu Kijowskiego (1912). Powołany do armii rosyjskiej, walczył w I wojnie światowej.

W okresie międzywojennym pracował jako lekarz internista[1]. Posiadał majątek w Byteniu[2][3]. W 1926 powołany do Wojska Polskiego. Przydział IX batalion sanitarny. W 1934 w stopniu kapitana (starszeństwo z dniem 1 czerwca 1919 i 247 lokatą w korpusie oficerów rezerwy służby sanitarnej) z przydziałem do kadry zapasowej 9 Szpitala Okręgowego. Podlegał pod PKU Wołkowysk[4].

W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej, osadzony w Kozielsku. 28 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD, lista wywózkowa LW 052/4 z 27.04.1940. Został zamordowany 30 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[5]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji pod datą 21.04.1943 Figuruje na liście AM[6] 381 i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 381[5]. Pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu, nr tabliczki epitafijnej 411[7].

Życie prywatne

Mieszkał w miejscowości Zelwa w powiecie wołkowyskim, gdzie prowadził praktykę lekarską[5][8]. Żona z domu Strugiewiczówna.

Upamiętnienie

Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie do stopnia majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Żydowskie ofiary zbrodni katyńskiej, „Forum Żydów Polskich”, 13 października 2010 [dostęp 2017-08-06] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-21]  (pol.).
  2. ↑ Europa w Rodzinie - Spis majątków ziemskich - woj. wołyńskie [online], ziemianie.pamiec.pl [dostęp 2017-08-06]  (pol.).
  3. ↑ Ornatowski.com: Spis ziemian Rzeczypospolitej Polskiej w roku 1930 (poleskie, wołyńskie), „Drzewo genealogiczne Ornatowski.com” [dostęp 2017-08-06]  (pol.).
  4. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw, 1934, s. 303, 797 .
  5. ↑ a b c УБИТЫ В КАТЫНИ, 2015, s. 768 .
  6. ↑ Amtliches Material zum Massenmord von Katyn
  7. ↑ Squiz.pl, Gazeta Lekarska - Lekarze pochowani na cmentarzu w Katyniu [online], portal.gazetalekarska.pl [dostęp 2017-08-06]  (pol.).
  8. ↑ Ksiega Adresowa Polski (Wraz z w.m. Gdańskiem) dla Handlu, Przemysłu Rzemiosł i Rolnictwa, 1929, s. 168 .

Bibliografia

  • http://ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl/wpis/411
  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
  • УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
  • Katyń, Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, pod red. Marka Tarczyńskiego, Warszawa 2000, ISBN 83-905590-7-2.