Wścieklica zwyczajna
Myrmica rubra[1] | |||
(Linnaeus, 1758) | |||
Robotnica wścieklicy zwyczajnej | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | stawonogi | ||
Gromada | owady | ||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | osy | ||
Rodzina | |||
Podrodzina | Myrmicinae | ||
Plemię | Myrmicini | ||
Rodzaj | Myrmica | ||
Gatunek | wścieklica zwyczajna | ||
| |||
|
Wścieklica zwyczajna (Myrmica rubra) – gatunek mrówki z podrodziny Myrmicinae, o północnopalearktycznym zasięgu występowania.
Występowanie
Występuje bardzo powszechnie w różnorodnych środowiskach: od umiarkowanie wilgotnego po bardzo wilgotne. Wścieklica zwyczajna jest najbardziej wilgociolubnym z występujących w Europie gatunków mrówek z rodzaju Myrmica. Spotykana w lasach pod korzeniami drzew, kamieniami, korą próchniejących drzew. Gniazduje także w glebie, kępach traw, czy płatach mchu. W miastach spotkać można ją na przykład pod próchniejącymi starymi deskami, kamieniami.
Biologia
Nie zakłada stałych gniazd lecz często zmienia miejsce. Jej kolonie są zwykle poliginiczne liczące kilka tysięcy robotnic. W jednym gnieździe znajduje się kilka królowych. W Polsce lot godowy odbywa się w sierpniu i wrześniu. Młoda królowa zakłada gniazdo w sposób częściowo klasztorny, bądź poprzez dołączenie do już istniejącej kolonii poliginicznej. Poczwarki wścieklicy są nagie, gdyż nie zamykają się w kokonach jak u większości mrówek. Larwy często karmione są przez położenie na kawałkach upolowanych owadów. Żywią się także spadzią i nektarem (zwłaszcza baldaszkowatych). Mrówka ta znana jest z bolesnych użądleń, które mogą się zdarzyć w przypadku niszczenia gniazda. Gatunek bardzo agresywny.
Podgatunki
U wścieklicy zwyczajnej wyodrębniono 4 podgatunki
- Myrmica rubra europaea Finzi, 1926
- Myrmica rubra khamensis Ruzsky, 1915
- Myrmica rubra neolaevinodis Forel, 1901
- Myrmica rubra rubra Linnaeus, 1758
- Robotnice
Przypisy
- ↑ Myrmica rubra, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).