Wachlarzownica wyniosła
 | |||
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | rośliny | ||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | okrytonasienne | ||
| Klasa | Magnoliopsida | ||
| Nadrząd | liliopodobne (≡ jednoliścienne) | ||
| Rząd | arekowce | ||
| Rodzina | arekowate | ||
| Rodzaj | wachlarzownica | ||
| Gatunek | wachlarzownica wyniosła | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Licuala grandis H. Wendl Ill. Hort. 27: t. 412 1880[3] | |||
| |||
Wachlarzownica wyniosła[4], likuala wielka[5] (Licuala grandis) – gatunek drzewa z rodziny arekowatych, pochodzący z wyspy Nowa Brytania, na północny wschód od Nowej Gwinei[5], według innych źródeł z Vanuatu[6][4]. Strefy mrozoodporności: 10–11[6]. Gatunek występujący bardzo rzadko na stanowiskach naturalnych[4].
Morfologia
- Pokrój
- Niewielka, powoli rosnąca palma, osiągająca wysokość do 3 m[5][6]. Kłodzina cienka. Niekiedy o formie kępiastej.
- Liście
- Wachlarzowate, niemal okrągłe, rozłożone płasko na boki, długoogonkowe, o średnicy do 1 m, ogonek liściowy o długości do 1 m, pokryty ostrymi kolcami. Odcinki liścia zrośnięte z wyjątkiem kilku ostatnich centymetrów, brzegi bardzo regularnie ząbkowane.
- Kwiaty
- Obupłciowe, żółte, zebrane w wielokrotnie rozgałęzione kwiatostany wyrastające pomiędzy liśćmi[5].
- Owoce
- Okrągławe, błyszczące pestkowce o średnicy około 1 cm, o barwie karmazynowej.
Zastosowanie
- Uprawiana jako ceniona roślina ozdobna, w parkach, ogrodach oraz w zieleni miejskiej.
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2013-05-01] (ang.).
- ↑ Licuala grandis. [w:] The Plant List [on-line]. [dostęp 2013-05-01].
- ↑ a b c Jolanta i Karol Węglarscy: Rośliny dalekiej Azji. Szkice etnobotaniczne. Poznań: Bogucki Wydawnictwo naukowe, 2006, s. 199. ISBN 83-60247-27-7.
- ↑ a b c d Jens G. Rohwer: Atlas roślin tropikalnych. Wyd. 1. Warszawa: Horyzont, 2002, s. 46. ISBN 83-7311-378-9.
- ↑ a b c Kirsten Albrecht Llamas: Tropical Flowering Plants. A Guide to Identification and Cultivation. Portland: Timber Press, 2003, s. 108. ISBN 0-88192-585-3. (ang.).
Identyfikatory zewnętrzne (takson):
