Wahadło torsyjne

Wahadło torsyjne ze sprężyną w postaci drutu poddawanego naprężeniom skręcającym
Zegar stołowy z wahadłem torsyjnym (widocznym pod tarczą zegara)
Ruch wahadła torsyjnego

Wahadło torsyjne – kątowy odpowiednik liniowego oscylatora harmonicznego. Może być zrealizowany poprzez zawieszenie krążka na nieruchomym pręcie. Skręcenie wahadła o kąt θ {\displaystyle \theta } powoduje powstanie momentu siły dążącego do przywrócenia krążka do położenia równowagi. Wahadło torsyjne jest odpowiednikiem liniowego oscylatora harmonicznego, gdyż moment siły jest proporcjonalny do wartości kąta w pierwszej potędze zgodnie z formułą:

M = κ θ , {\displaystyle M=-\kappa \theta ,}

gdzie stała κ {\displaystyle \kappa } nazywana jest momentem kierującym i zależy od materiału, z którego wykonany jest pręt oraz jego długości i średnicy. Powyższe równanie jest analogiczne do prawa Hooke’a, więc możemy z niego wyprowadzić wzór na okres drgań wahadła torsyjnego poprzez zastąpienie stałej sprężystości k przez moment kierujący κ {\displaystyle \kappa } oraz masę m przez moment bezwładności I krążka.

T = 2 π I κ , {\displaystyle T=2\pi {\sqrt {\frac {I}{\kappa }}},}

gdzie:

T {\displaystyle T} – okres,
I {\displaystyle I} – moment bezwładności krążka,
κ {\displaystyle \kappa } – moment kierujący.

Przyspieszenie liniowe wahadła torsyjnego jest proporcjonalne do wartości kąta, lecz przeciwnie skierowane co do znaku. Jest to analogia przyspieszenia dla liniowego oscylatora harmonicznego:

α = ω 2 θ , {\displaystyle \alpha =-\omega ^{2}\,\theta ,}

gdzie:

α {\displaystyle \alpha } przyspieszenie kątowe,
ω {\displaystyle \omega } – częstość kołowa,
θ {\displaystyle \theta } – wychylenie z położenia równowagi krążka.

Pomiar okresu wahadła torsyjnego działającego w oparciu o skręcanie drutu, pozwala na wyznaczenie modułu sprężystości materiału, z którego wykonany jest drut.

Wahadłem torsyjnym jest również balans, stosowany jako podstawowy element odmierzający czas w mechanicznych zegarkach ręcznych i kieszonkowych oraz w większości zegarów stołowych. Oś balansu obraca się na dwóch łożyskach, elementem sprężystym jest sprężyna zwana włosem. W tzw. zegarach rocznych, wymagających nakręcania tylko raz w roku, wahadło torsyjne ma postać ciężkiego metalowego pierścienia lub ozdobnych kul zawieszonych na sprężystym drucie.

Zobacz też

wahadła
Oscylatory

Inne

Bibliografia